Klik hier voor mijn boek in PDF

zijn gebruikelijke hoge stem: “Kijk, dan ben je koopman.
Je had ze aan je broek, ga nu maar een nieuwe broek ko‐
pen.” En ik kreeg ƒ 2500,‐ contant voor het oog van alle
aanwezigen op de vergadering.
Mijn verdere Wellatijd verliep voorspoedig. De regelma‐
tige botsingen met Herks nam ik maar op de koop toe. In
die tijd kwam er ook een nieuwe vertegenwoordiger bij,
Koos Ringeling, die ik al jaren kende en wat uitgroeide
tot een vriendschap voor het leven. Koos is een man in
mijn leven die altijd heel belangrijk voor mij is geweest.
Zowel in goede als in slechte tijden, tot aan de dag van
vandaag. Ik kan altijd bij hem terecht en hij bij mij. We
hebben samen veel gereisd en gelachen op beurzen in het
buitenland.
Tijdens mijn werkzame jaren bij Wella was ik samen met
Nel een kunsthandel begonnen aan de Bergweg te Rot‐
terdam. Wij verkochten daar oude schilderijen en klein
antiek. Nel deed dat op doordeweekse dagen en ik op
vrijdagavond en zaterdag.
Onze directeur/eigenaar Leo van Ravensberg verkocht
zijn bedrijf aan het moederbedrijf in Duitsland en ver‐
trok. Zijn vaste maatje en vriend Leschot hield het ook
voor gezien en ging met pensioen om te gaan genieten in
zijn mooie huis in Spanje. Er werd een ongelooflijk af‐
scheidsfeest georganiseerd, waar ik uiteraard acte de
présence heb gegeven en met een groot orkest uit volle
borst heb gezongen: “You ‘ll never walk alone” en “My
way”. Ik denk dat ik de enige werknemer van Wella ooit
ben geweest die zijn beide directeuren
een traantje weg
heeft laten pinken. Mijn grootste trots was, dat daar nog
jaren over is gepraat en niemand zich de speech van
Herks meer kon herinneren.
71