Verslag - Buitenlandse Zaken - Belgium

gebruikt ter verwijzing naar de samenwerkingsactiviteiten met lokale partners. In het KB
van 1997 wordt dit vervangen door “de financiering van de partner”. Dit toont aan dat de
rol van de lokale partner aan belang wint. Artikel 1.6 van het KB van 1997 beschrijft
partnerschappen als: “Organisatie of instituut waarmee de NGO samenwerkt in het
partnerland”. De definitie is voor ruime interpretatie vatbaar en wordt naar aanleiding
van de hervorming van de subsidieregelgeving in het KB van 2006 verfijnd.
In België zijn de NNGO’s en DGOS in 2006 van start gegaan met het uitvoeren van een
derde hervorming van de medefinanciering met de bedoeling om de kwaliteit van de nietgouvernementele
samenwerking te verbeteren. Een onafhankelijk bureau,
PriceWaterhouseCoopers, voerde een audit uit van de NNGO’s op vier terreinen: hun
financiële autonomie, hun financiële transparantie, hun projectbeheer en de
doeltreffendheid van hun projecten. Een groot aantal NNGO’s kreeg een officiële
erkenning, waardoor zij programma’s voor DGOS-medefinanciering kunnen indienen.
Vervolgens dienden ze een strategisch kader voor zes jaar en een eerste
driejarenprogramma voor te leggen. Deze hervorming kreeg vorm in de KB’s van 2005,
2006 en het MB van 2007. De screening oefening van PriceWaterhouseCoopers schoot
deels haar doel voorbij toen bleek dat de administratie in totaal 58 NNGO’s een
programma-erkenning gaf, veel meer dan oorspronkelijk de bedoeling was.
In het KB van 24 september 2006 over de subsidiëring van programma’s en projecten
van erkende NNGO’s wordt onder Art 1.9 het begrip “partner” (partenaire) verder
gespecifieerd: “een representatieve vereniging van de civiele maatschappij of een
instelling van openbaar nut in het Zuiden, verbonden aan een NGO door een
overeenkomst”. Volgens Art 11.5 en Art 18.6 dient de subsidieaanvraag bovendien ook
een partnerovereenkomst te bevatten die de relatie formaliseert tussen de NNGO en haar
partners. Volgens het MB van 30 mei 2007 Art 2 dient het strategisch kader van de
NNGO die financiering wenst ook de keuzes m.b.t. de partnerprofielen te specifiëren.
De volgende jaren komt de vraag regelmatig op tafel of er nood is aan een verdere
specifiëring van het begrip ‘partner’ in het kader van de NNGO-financiering, maar in een
nota van 29 juni 2009 stelt het Paritair Overlegcomité tussen DGOS en de NNGO’s vast
dat de definitie over de partners niet aangepast hoeft te worden. De NGO-federaties en
DGOS blijken het eens zijn over de interpretatie ervan en ze delen de mening dat de
regelgeving het concept “partner” voldoende specificeert:
− het is een vereniging, geen privé-persoon;
− het is een non-profit vereniging, of een bedrijf met sociaal oogmerk;
− het is een vereniging in het Zuiden, geen vereniging in het Noorden;
−
−
−
−
−
het kan een instelling van openbaar nut zijn (bijvoorbeeld een lokaal bestuur);
het is een representatieve vereniging van de civiele maatschappij, waarbij het
representatief zijn bepaald wordt in relatie tot de civiele maatschappij, dat de
volgende drie zaken inhoudt:
− de vereniging steunt op en vertegenwoordigt een lokale maatschappelijke
inbedding of achterban in de partnerlanden; de beslissingsorganen zijn lokaal;
− de vereniging is door haar doelstellingen en activiteiten maatschappelijk relevant
in de samenleving(en) in het Zuiden waar zij werkzaam is;
− de vereniging maakt in partnerlanden deel uit van de civiele maatschappij of het
sociaal middenveld en wordt als zodanig beschouwd door andere verenigingen.
het is een vereniging waarvan de activiteiten gericht zijn op de verbetering van de
socio-economische levensomstandigheden van de achtergestelde bevolkingsgroepen
in een perspectief van duurzame ontwikkeling;
de partner vormt een verschillende eenheid ten opzichte van de Belgische NNGO. Dat
is vervat in de notie partnerovereenkomst. Het gaat om twee voldoende verschillende
entiteiten die de modaliteiten van hun samenwerking bepalen;
Het gaat om een vereniging die contractbekwaam is: waarmee effectief een partnerovereenkomst
kan afgesloten worden, en die dus in staat is om samen te werken en
zich te houden aan de overeenkomst tot samenwerking, zo bijvoorbeeld inzake
bestedingstermijnen en financiële verantwoording. 23
23 Bron: nota van het Paritair Overlegcomité, Het concept partner, juni 2009.
32