Verslag - Buitenlandse Zaken - Belgium

Een ruime meerderheid van de partners is positief over de dialoog met de NNGO’s, en
men spreekt men over een gelijkwaardige en open relatie, en goede en regelmatige
communicatie. De belangrijkste klachten van de partners over de dialoog handelden
over:
− een gebrek van feedback op M&E rapportering (GARC/Trias, JEEP/ADG);
− een gebrek aan inzichten en inspraak in de besluitvorming binnen de NNGO
(TCOE/Oxfam Solidariteit, ACAT/Broederlijk Delen, Mbongwana/Trias);
− misverstanden m.b.t. problemen met interculturele communicatie (APIL/ Autre Terre,
AMB/DBA);
− onvoldoende begrip van waar de organisatie mee bezig is en waarom bepaalde
keuzes gemaakt worden (JEEP-ADG, ANAG/Volens, WIMA en SYDIP/VE,
PEHA/PROTOS);
−
ongelukkige communicatie op cruciale momenten (stopzetten financiering via email
bij AHEAD/AADC);
− geen structurele dialoog op beleidsniveau (Min van gezondheid DRC en
India/Damiaanactie).
Er werd gekeken naar de inspraak in agendasetting 54 voor 19 factoren en naar de
inspraak in de finale besluitvorming (zie ook bijlage 3).
Voor een aantal factoren zitten de Belgische NGO’s bijna allemaal op dezelfde golflengte
wat betreft hun (soms impliciete) regels voor inspraak.
Geen inspraak voor lokale partner in de finale besluitvorming:
− rapportering: vorm van narratieve en financiële rapportage, en frequentie van de
rapportage;
− financiering: grootte en looptijd van de financiering (bij ¼de van de
partnerschappen is er inspraak via agendasetting);
− beleid van de NNGO: selectie van partners op landenniveau, allocatie van
fondsen op landenniveau, landenstrategie van de NNGO, thematische prioriteiten
van de NNGO (bij 1/4 de tot 1/3 de van de partnerschappen wel voor
agendasetting).
Volledige inspraak voor lokale partner in finale besluitvorming:
− inhoud van het programma: doelgroep, thema en strategie;
− stakeholders: selectie van de stakeholders voor het programma.
Voor andere factoren zijn de verschillen erg groot tussen de partnerschappen in de
steekproef. Afhankelijk van de context en de NNGO zal een partner al dan niet inspraak
krijgen voor deze factoren:
− capaciteitsversterking: activiteiten om de organisatiecapaciteit van de partner te
versterken;
− planning, implementatie en monitoring: de implementatie en de keuze van de
methodologie voor monitoring;
−
financiering van core-costs 55 : het gebruik van NNGO financiering om huur- en
onderhoudskosten en salariskosten van de medewerkers mee te betalen.
Voor deze drie factoren krijgt de partner slechts bij de helft van partnerschappen
volledige inspraak in de finale besluitvorming. In ongeveer een derde van de gevallen
krijgt hij geen inspraak en voor het overblijvend deel is er af en toe inspraak.
Uit deze analyse kunnen we het volgende besluiten:
(1) bijna alle NNGO’s geven het initiatief en beslissingsrecht aan de partners m.b.t. de
inhoud van de programma’s en met wie er wordt samengewerkt;
54 Agenda setting: hiermee wordt verwezen naar de mate waarin de partnerorganisaties de
agenda rond een bepaald thema kan bepalen of beïnvloeden.
55 De Belgische NNGO’s werken hoofdzakelijk op basis van project en programma financiering.
Toch stellen we vast dat de partnerorganisaties dit in een aantal gevallen percipieerden als
core-funding. Dat was in de gevallen waar de modaliteiten relatief flexibel waren, het
partnerschap langdurig, en er weinig inhoudelijke sturing was.
63