Verslag - Buitenlandse Zaken - Belgium

Partnerschappen van NNGO’s die hoofdzakelijk
ageren op technische noden in de
maatschappij, maar dit kaderen, via een multiactor
benadering, in een breder economisch en
politiek verhaal; ze werken daarbij met een
expliciete CV strategie
Partnerschappen van NNGO’s met een weinig
expliciet overkoepelend CV beleid, waarbij de
verschillen in de CV aanpak groot zijn binnen
één NNGO (Broederlijk Delen), of waarvan de
CV aanpak beperkt is tot bepaalde elementen
van de 3 groepen hierboven
Partnerschappen van NNGO’s waarbij er weinig
of geen CV aan bod komt
Vredeseilanden, Trias, PROTOS, Autre Terre
Broederlijk Delen, Volens, Entraide et
Fraternité
SOS Layettes, SLCD, DBA, AADC, ADG, VIC
Samenvatting van de vastgestelde CV aanpak van vijf groepen van partnerschappen:
(1) Partnerschappen van technische (dienstverlening) NNGO’s met expliciete aandacht
voor CV bij het ontwerp en de uitvoering van de programma’s (6 partnerschappen
van 4 NNGO’s).
Deze NNGO’s maken gebruik van specifieke tools en methodieken voor het plannen
en opvolgen van de CV ondersteuning en richten zich vooral op de technische- en
beheersmatige capaciteiten van hun partners (ook wel downstream ondersteuning
genoemd), via vooral training en vorming (HRD) en/of organisatieversterking (OD).
Hun sterke technische focus maakt dat ze, althans binnen de partnerschappen in de
steekproef, het voordeel van specialisatie hebben en hun resultaten op vlak van CV
kunnen expliciteren. Ze blijken soms minder oog te hebben voor meer structurele
factoren die de capaciteitsontwikkeling van de partner beperken, voor de politieke
dimensies van de ontwikkelingsproblematiek waar ze rond werken, en/of voor een
bredere multi-stakeholder aanpak. Bijvoorbeeld, bij de partnerschappen van DMOS,
DISOP, DamiaanActie, en CEMUBAC was er minder aandacht voor lobby en advocacy
werk, en werd er slechts met 1 type van stakeholders gewerkt. Bij DamiaanActie en
CEMUBAC werd er ook weinig ingezet op de versterking van de strategische
capaciteit van de partner, en de verankering van de partner op institutioneel vlak.
(2) Partnerschappen van NNGO’s met een overheersend politieke agenda, en met een
meer impliciete benadering voor CV (7 partnerschappen van 4 NNGO’s).
Deze impliciete CV strategie baseert zich op een sterk engagement en een gedeelde
agenda tussen beide partners. De strategie volgt niet de klassieke analysekaders
voor CV, maar is vooral gekenmerkt door een sterk geloof in een kritische en
strategische dialoog en het samenwerken aan bepaalde strijdpunten, via
pragmatische vormen van institutionele versterking (ID) en HRD. De focus ligt op het
versterken van het beleidsniveau van de partner door bijvoorbeeld een verbetering
van de strategieën, het beleid, en de netwerking (ook wel upstream ondersteuning
genoemd), die de partners grotendeels zelf mogen invullen wat het ownership
versterkt. Deze NNGO’s kunnen hun achterban en bijhorende netwerken inzetten
voor CV van de partners, en hebben ook het voordeel van specialisatie. De aandacht
voor CV groeit bij deze groep, maar is over het algemeen nog weinig
gedocumenteerd en gesystematiseerd en kan daardoor soms moeilijk afgetoetst
worden. De CV expertise blijkt daardoor sterk afhankelijk zijn van de kwaliteiten van
individuen, en minder gedeeld binnen de NNGO. In deze groep zitten FOS, WSM,
11.11.11, en Oxfam Solidariteit.
(3) Partnerschappen van NNGO’s die hoofdzakelijk ageren op technische noden in de
maatschappij, maar dit kaderen, via een multi-actor benadering, in een breder
economisch en politiek verhaal; ze werken daarbij met een expliciete CV strategie
(6 partnerschappen van 4 NNGO’s).
45