Verslag - Buitenlandse Zaken - Belgium

elangrijk dat de dossierbeheerder een zicht heeft op de verschillende actoren die actief
zijn in het ontwikkelingslandschap van het partnerland.
Momenteel gebeurt de taakverdeling binnen de Dienst Betrekkingen met NNGO’s van
DGOS niet geografisch, maar per NNGO. Elke dossierbeheerder is verantwoordelijk voor
een aantal NNGO’s, en behandelt dus de programma’s en projecten van die NNGO’s,
ongeacht in welke landen de NNGO actief is. 88
De evaluatoren stellen tot slot vast dat de operationalisering van andere beleidslijnen 89
van DGOS een spanningsveld kan opleveren t.o.v. een beleid dat meer aandacht wil
krijgen voor CV:
− om te kunnen antwoorden op verhoogde druk om tastbare en meetbare resultaten
aan te tonen bij de finale doelgroepen (in kader van Roll Back Malaria/RBM, MDG’s,
armoedebestrijding), ervaren NNGO’s druk om meer op dat niveau te focussen (en
dus de dienstverlening bij de doelgroepen te verbeteren), met het risico dat ten
koste gaat van de ondersteuning van CV processen bij de tussenstructuren (inclusief
de partners);
− een verhoogde druk op accountability doet NNGO’s ook kiezen voor sterkere partners
en mogelijk ook voor minder innovatieve programma’s (omdat die minder risico’s
opleveren). Dit werd afgeleid uit de interviews met de NNGO’s ter voorbereiding van
de terreinmissies, en ook bij de regionale coördinatoren werd hier naar verwezen;
− in de beleidsdialoog worden veel NNGO’s aangesproken op de lange looptijd van hun
partnerschappen. Hier werd naar verwezen door verschillende NNGO’s in de
steekproef. Deze opmerkingen van DGOS, samen met een professionalisering van
het identificatie- en selectieproces van partners, zorgt ervoor dat NNGO’s ook zelf
kritischer gaan kijken naar de looptijd van partnerschappen. Langs de andere kant
blijkt uit de evaluatie dat CV ondersteuning dikwijls een langetemijnsperspectief
nodig heeft en daardoor beter kan aarden in continue en langere partnerschappen;
− tenslotte bestaat het risico dat de druk om meer coherentie te hebben in de globale
portefeuille van een NNGO via een programmatorische benadering (met samenhang
over de landen heen), ervoor zorgt dat thema’s of benaderingen worden
opgedrongen aan de partners en daardoor ten koste gaan van de coherentie in het
programma van de Zuidelijke partner. Dit spanningsveld werd vastgesteld tijdens de
terreinmissies bij verschillende partners.
88 Een uitzondering hierop is het systeem van focal points. Elke dossierbeheerder is in principe,
naast verantwoordelijke voor “zijn” NNGO’s, ook contactpersoon voor een bepaald partnerland,
bijvoorbeeld indien de Belgische ambassade in dat land informatie vraagt aan de NGO-dienst.
In de praktijk staan de dossierbeheerders onder tijdsdruk en dienen ze hun tijd vooral te
besteden aan hun hoofdtaak, met name aan de hun toegewezen NNGO’s, en amper aan hun
verantwoordelijkheid als focal point (er zijn uitzonderingen op deze situatie zoals bijvoorbeeld
voor het focal point DRC).
89 Het is daarbij belangrijk om te benadrukken dat die andere beleidslijnen niet noodzakelijk
problematisch zijn, maar dat er dient gezorgd te worden naar een implementatie die niet ten
koste gaat van ownership en aandacht voor CV processen.
97