Activiteitenverslag 2003 - FAVV

3
controleactiviteiten deel
Als collectieve voedsel toxi-infecties zo talrijk voorkomen, waarom wordt er dan zo weinig over gepraat ?
De paar gevallen die bij het grote publiek bekend zijn, zijn deze die via de media worden gemeld.
Het gaat daarbij echter slechts om het topje van de ijsberg : de pers maakt meestal enkel melding van de
meest spectaculaire gevallen.
Over het algemeen kan men in de praktijk slechts in 5 % van de gevallen het verantwoordelijke agens
identificeren. Dit komt natuurlijk ook door het feit dat slechts 7 % van de gevallen in het labo worden geanalyseerd
en dat slechts in een kwart van de gevallen de zieke personen een geneesheer consulteren,
die dan nog vaak geen monster neemt. Bij veel voedselvergiftigingen hebben de getroffen personen
slechts last van nogal vage spijsverteringsstoornissen. Door het snelle herstel hiervan is een raadpleging
niet steeds nodig, laat staan een analyse.
Het gevaar van collectieve voedseltoxi-infecties mag niet onderschat worden. Afhankelijk van de toxiciteit
en de concentratie van de betrokken kiem en van de gevoeligheid van het slachtoffer, kan dergelijke
infectie tot zware implicaties lijden, soms zelfs met de dood tot gevolg.
Het is dan ook spijtig dat dergelijke infecties vaak niet aan de overheid gerapporteerd worden, waardoor
er heel wat nuttige informatie verloren gaat.
Men mag er daarbij vanuit gaan dat er in werkelijkheid 20 keer meer voedselvergiftigingen voorkomen
dan deze waarvan we kennis hebben.
Er werden in 2003 bij het FAVV 39 haarden van CVTI aangegeven. Er waren hierbij 1.550 personen betrokken,
waarvan 598 ernstig ziek werden. 110 van hen kwamen in het ziekenhuis terecht. Salmonella lag in
ongeveer 44 % aan de oorsprong van de haarden.
Meer dan 38 % van de haarden waren van particuliere oorsprong (feestjes, barbecues en dergelijke).
Ruim 25 % kon aan de horecasector toegewezen worden en in 18 % van de gevallen waren de scholen
de boosdoener. In mindere mate werden er ook bij grootkeukens en op buitengewone evenementen
zoals bijvoorbeeld bedrijfsfeesten haarden van CVTI vastgesteld.
Vermoedelijk is meer dan de helft van de haarden gelinkt aan de consumptie van eieren en producten
op basis van eieren. 18 % van de haarden is te wijten aan de consumptie van vleesproducten en bijna
8 % aan de consumptie van gerechten met rijst en pastasalades. De andere haarden hebben een diverse
oorsprong of zijn niet geïdentificeerd.
Hoewel het toezicht op CVTI verbeterd is, wordt de momenteel beschikbare epidemiologische informatie
onderschat. Dit is verbonden met diagnoseproblemen en met het feit dat het moeilijk is een link
te leggen tussen een CVTI en zijn oorsprong in de voeding, evenals met het feit dat onvoldoende CVTIhaarden
worden aangegeven en geregistreerd. Zelfs indien het om een infectieziekte gaat met een laag
sterftecijfer, blijft deze niettemin van groot socio-economisch belang.
Studies hebben aangetoond dat collectieve voedseltoxi-infecties niet enkel voortvloeien uit een fabricagefout
bij voedingsproducten in de industrie (eigenlijk vrij zelden), maar in hoofdzaak uit verkeerde
bewaringsomstandigheden (warmte- of koudeketen) en uit een gebrek aan hygiëne.
154