gen

Dat Henriette de gehusselde
achternaam van haar vrijmaakster
droeg, was veel meer een Surinaamse
dan een Curaçaose gewoonte
met wie zij tien kinderen kreeg. Hendrikus
trouwde in 1854 met de Curaçaose
Catharina Sophia Reberotte (1827-
1888). Jan Anthonij huwde twee maal,
beide keren met een Nederlandse partner
– zijn tweede vrouw in 1873 met de
handschoen, omdat zij in Nederland
woonde. Op Curaçao wonen nog steeds
nakomelingen van de familie Scheidelaar.
Van andere broers die de overtocht
naar de West ondernamen zijn nog
gedocumenteerd Coomans de Ruiter,
Verhoeks en Anemaet.
valle (1816-1888). Hij overleed betrekkelijk
jong aan de gevolgen van een
besmetting die hij tijdens een operatie
in het ziekenhuis opliep.
Aron Meyer Hoepelman (Amsterdam
1835-Curaçao 1892) trouwde in 1873
met Amelia Pinto (geb. 1848), die in
1863 vrijgemaakt was uit het bezit van
Raphael Pinedo. Uit deze verbintenis
werden acht kinderen geboren, die na
de dood van hun vader in meerderheid
naar Santo Domingo vertrokken.
Illustere mannen
De kunstschilder Johannes Robertus
Post Brants (geb. Amsterdam 1811)
kwam in 1845 naar Curaçao omdat zijn
echtgenote Maria Christina Barendina
Blaauw (Hazerswoude 1816-Curaçao
1846) een protestantse meisjesschool
op het eiland zou openen. Maria Christina
was toen al zwanger, maar het kind
(een zoontje) en zij stierven al snel,
zodat Johannes een jaar na aankomst
op het eiland alleen achterbleef. Hij
voorzag in zijn onderhoud met het
geven van tekenlessen aan particulieren
en het schilderen van portretten. In
1848 huwde Post Brants met Jeannette
Magdalena Koentze (Curaçao 1827-Den
Haag 1906), maar kort na de geboorte
van hun dochter vertrok hij voorgoed
van het eiland. De door zijn verlaten
echtgenote aangevraagde echtscheiding
Joden
Curaçao kende sinds 1651 een Sefardisch
joodse gemeenschap. In de periode
voor de gruwelen van het naziregime
in Europa, vestigden zich weinig
Asjkenazische joden op het eiland. De
stadsgeneesheer en officier van gezondheid
Salomon Moses Landsberg (Den
Haag 1821-Curaçao 1901) nam deze stap
wel en trouwde in 1853 met de Sefardische
Esther Cohen Henriquez (1825-
1905). Terwijl twee van hun zonen weer
met Sefardische meisjes trouwden, koos
de derde ervoor zijn kinderen bij een
lokale niet-joodse vrouw na haar dood
te erkennen.
Eerder al was Salomon Joseph de Jongh
(Amsterdam 1816-Curaçao 1849), eveneens
officier van gezondheid, in 1837 in
het huwelijk getreden met Rebecca Delliet
jaren op zich wachten, omdat zijn
verblijfplaats niet bekend was. Achteraf
valt te reconstrueren dat hij zich enige
tijd in Puerto Rico ophield. Ten tijde
van het huwelijk van zijn dochter in
1872 werd ervan uitgegaan dat hij nog
in leven was, zoals blijkt uit de huwelijksakte.
Zijn ex was inmiddels hertrouwd.
Waar Post Brants zijn latere
levensjaren doorbracht en waar hij uiteindelijk
overleed, is ook met behulp
van het internet (nog) niet te achterhalen.
Marie Frederik Frans Josef de Nerée tot
Babberich (1851 Doesburg-1882 Babberich)
trouwde als luitenant-ter-zee in
1877 met Constance Petronella van
Houten (1858 Curaçao-Den Haag 1930),
een dochter van een Nederlander en een
Curaçaose. Het echtpaar kreeg drie
zonen, onder wie de beroemde beeldend
kunstenaar Carel, en woonde later
enige jaren op het familiebezit in Babberich.
Constance had net als vele
andere meisjes van haar stand en generatie,
tijdens haar jeugd waarschijnlijk
veel tijd doorgebracht met borduren.
Daarbij had ze kennelijk ook een
behoorlijke dosis talent en kunstzinnigheid.
In 1928 toonde de toen zeventigjarige
Constance naaldschilderijen tijdens
een tentoonstelling van het werk van
haar zoon Carel in Den Haag.
Jan Cornelis Jandroep (Amsterdam
1769-Curaçao 1847) was oorspronkelijk
schipper op het Nederlandse schip ‘De
lieve Moes’. Hij trouwde enkele dagen
voor zijn dood in 1847 met Hendrietta
Pieternella Cancrijn (1798-1887), die
tijdens hun relatie twaalf kinderen ter
wereld had gebracht. Hun eerste kind
werd geboren in 1819 en nog geen week
later droeg vader Jan Cornelis het commando
van zijn schip over aan de stuurman
wegens ‘onpasselijkheid’ – om de
rest van zijn leven op het eiland te blijven.
Hendrietta was de dochter van een
vrije mulattin en een notabele koopman
en Raad van het eiland: Bernardus
Anthony Cancrijn (Lengerich
44 gen. DOSSIER NEDERLAND EN DE WEST