gen

Hij had kunnen vluchten, maar de
Duitsers hadden hem gezegd dat ze
zijn vlucht zouden vergelden met het
doden van willekeurige dorpelingen
daten viel dat niet in goede aarde. Ze
namen hem gevangen en hij werd in de
laadbak van een vrachtwagen meegenomen
door de Voerstreek naar Noorbeek,
waar zij een verzamelplek hadden waar
ze konden eten, drinken en rusten.
In Noorbeek stond de vrachtwagen enige
tijd bij de kerk. Parochianen die de hoogmis
van tien uur hadden bezocht, zagen
Georges achter in de vrachtauto zitten.
Hij had kunnen vluchten, maar de Duitsers
hadden hem gezegd dat ze zijn
vlucht zouden vergelden met het doden
van willekeurige dorpelingen. Later die
dag werd de auto op de cour (binnenplaats)
van een kleine boerderij in het
midden van het dorp geparkeerd. Ook
daar werd hem gezegd dat als hij zou
vluchten, Noorbeekse inwoners zouden
worden opgepakt en geëxecuteerd.
Georges heeft op de cour nog even rondgelopen
en is verder, al die tijd zijn rozenkrans
biddend, in de vrachtauto blijven
zitten. Hij kreeg soep van de boerin, en
werd aangesproken door Noorbekenaren
die hem maanden te vluchten. Vanaf de
cour kon hij door een voedergat in de
muur, via de tuinen en weilanden erachter,
ongezien ontkomen. Maar hij vertelde
hen dat niet te willen doen, om represailles
van de Duitsers te voorkomen.
Tegen de avond haalden drie Duitsers
hem op en liepen met hem het dorp uit.
Buiten het dorp op een veldweg, werd hij
met enkele nekschoten gefusilleerd.
Inwoners van Noorbeek hebben gezien
hoe hij werd afgevoerd. Een vrouw vertelde:
‘Ik zie nog steeds hoe hij door twee
Duitsers en een commandant het dorp
uit werd gevoerd. Ik hoor ook nog steeds
het klikklak van het afmarcheren en de
schoten waarmee hij werd gefusilleerd.
Later zag ik hoe de Duitsers, maar nu
zonder Georges Romedenne, weer terug
marcheerden.’
Een andere getuige vertelde me dat het
ongeveer een half uur duurde voordat de
Duitsers – ‘dat was crapuul, SS-ers’ – in
het dorp terugkwamen. Hij dacht dat ze
Romedenne naar het nabije gehucht
Hoogcruts hadden gebracht om hem af te
voeren naar Duitsland.
Toen de Duitsers weer terug waren in het
dorp, waagden enkele jongens, onder wie
Sjeng Keulders en Jean Ploumen, het om
te gaan kijken. ‘Wij zijn het dorp uitgelopen
en zijn iets buiten het dorp omgekeerd
omdat het al donkerder begon te
worden. We stikten van de angst en
deden het bijna in de broek. Op de terugweg
bemerkten we dat in een weiland op
de hoek van de Bessemerweg de schapen
heel erg onrustig rondrenden en aan het
blaten waren. We zijn toen een paar
meter de Bessemerweg ingelopen en
zagen daar het lichaam van Georges liggen.
Hij lag op zijn buik met uitgestrekte
armen en zijn hoed lag iets verder van
hem af. Heel erg geschrokken zijn we
toen door de verlaten Bovenstraat (iedereen
was binnen, alles was dicht en iedereen
was doodsbang) naar de gendarme
gerend. Daar hebben we onze ontdekking
verteld. In eerste instantie kregen we te
horen dat wat we gezien hadden niet
waar kon zijn en dat we dat gedroomd
hadden. Maar toen we standvastig bleven
volhouden dat we goed gekeken hadden,
heeft de gendarme de burgemeester
ingelicht. Die is naar de verzamelplaats
van de Duitsers gegaan.’
Gevaarlijk op straat
Met toestemming van de Duitse commandant
werd het lichaam van Georges
Romedenne op een houtkar gelegd en
met zijn enige bezit – een rozenkrans en
een hoed – naar een houtloods in de
Bovenstraat gebracht. Vervolgens werd in
de timmerwerkplaats in de Dorpstraat in
allerijl van aanwezige planken een grafkist
gemaakt, die naar de loods werd
gebracht. Daar werd Georges Romedenne
opgebaard.
In de garage van bakkerij Strijthaegen
hadden de Duitsers een opslagplaats. De
zoon van de bakker, Miel, zag dat er
spullen werden verbrand en was zo kien
om te zeggen dat er benzine in de garage
stond en dat er dus geen vuur gemaakt
mocht worden. Hij verwees ze naar de
stookplaats achter in de tuin. Daar lukte
het hem, toen de Duitsers weg waren,
om Georges’ portefeuille uit het vuur te
schoppen. Een gedeeltelijk verbrande
pasfoto, met de letters Rome als een
Bevrijdingsoptocht in Noorbeek, 1945.
De stoet rijdt hier door de Dorpsstraat.
Part. coll.
68 gen.