Ga ervoorDurf je te engageren. Wie opgaat in een activiteit, vergeeteven zijn beslommeringen en krijgt <strong>het</strong> gevoel dat hij echtleeft. Er bestaan 1001 manieren om je te engageren: eenfilm bekijken, vrienden opzoeken, een recept uitproberen, jedochter helpen bij haar huistaak, voetballen, poetsen,toneelspelen, actief zijn in een vereniging. De groep zorgtervoor dat je kunt opgaan in een activiteit. De activiteithelpt je om bij de groep te horen.Waarom ervoor gaan?Het leven voelt regelmatig aan als lastig, moeilijk en pijnlijk. Niet alles in <strong>het</strong> leven is teverklaren of is simpel op te lossen. Het is niet altijd even makkelijk om dit te aanvaarden. Alsje veel negatieve ervaringen hebt meegemaakt, dan blijf je daarmee rondlopen. Dat isnormaal. Helaas kan <strong>het</strong> ook gebeuren dat je aan niets anders meer kan denken. Je kan deknop niet meer afzetten. Je piekert je dan suf. Kan je daar iets tegen doen? Natuurlijk!Probeer je aandacht op iets anders te richten dan op je problemen. Dat lijkt simpel, maarprobeer <strong>het</strong> eens. Breek uit jezelf! Op die manier verplicht je jezelf om je op iets anders teconcentreren. Door in iets op te gaan, neem je afstand van je moeilijkheden. Daardoordoorbreek je je gepieker en ontspan je meer.Om je fit in je hoofd en goed in je vel te voelen, heb je vaak anderen nodig. Ze helpen jeimmers om je leven zin te geven. Als je iets voor een ander doet, dan help je meteen ookjezelf. Door <strong>het</strong> contact met anderen ervaar je betrokkenheid. Die verbondenheid is eenbelangrijke bescherming tegen vele ziekten. Het contact met anderen leert je de zaken ookte relativeren. Je zal immers snel zien dat iedereen zijn problemen heeft en dat veel mensenheel creatief omgaan met minder leuke gebeurtenissen. Wissel ervaringen uit en je merktmeteen dat je je gepieker en somberheid beter kan relativeren.Ben jij iemand die piekert? Iemand die constant nadenkt en maar niet tot een oplossingkomt? Onthoud twee zaken:1. Weet dat denken normaal gezien gericht is op <strong>het</strong> vinden van een oplossing. Het islogisch opgebouwd en beperkt zich in de tijd. Door te denken krijg je nieuwe inzichten,perspectieven en dat geeft je rust. Als je echter piekert, dan vertrek je vanveronderstellingen, vooroordelen en onrealistische verwachtingen. Een negatieve afloopvan de gebeurtenissen wordt bijvoorbeeld gezien als een haast zekere uitkomst. Datveroorzaakt onrust, angst en spanningen. Piekeren is vaak iets dat terugkomt bij heel watziektebeelden: angst, depressie, dwanghandelingen,…2. Tegen piekergedrag kun je je wapenen!Ervoor gaan, vergt moed. Je moet durven om je te engageren. Probeer <strong>het</strong>! Je zal zien dat<strong>het</strong> je kan helpen.Zoek <strong>het</strong> vooral niet te ver. Eigenlijk liggen de kansen voor <strong>het</strong> grijpen: in je gezin, buurt,gemeente, vriendenkring,… Mis je inspiratie? Kies dan bijvoorbeeld voor iets waar je vroegerveel plezier aan beleefde. De kans is groot dat <strong>het</strong> plezier terugkomt.Laat de wereld niet aan jou voorbij gaan. Doe iets! Wees betrokken bij de gebeurtenissenrondom je. Kruip in <strong>het</strong> verenigingsleven, doe vrijwilligerswerk, neem belangeloos jePedagogisch <strong>dossier</strong> “Fit in je hoofd, goed in je vel” (september 2009) 79
verantwoordelijkheid op in een politieke partij, sportclub,… Kies iets waarvoor je je wiltinzetten. Als je je verantwoordelijk voelt, dan gaat je aandacht naar positieve zaken.Engagement geeft je contact met iets tastbaars. Dat geeft rust.Echt gebeurd“Ik reed met mijn buurvrouw en haar toen zestienjarige dochter naar de nieuwe school vande dochter om haar te laten inschrijven. Omwille van wegenwerken werden we een veldwegingestuurd en we reden voorbij een boerderij met een plakkaat 'aardappelen en honden tekoop'. Om een lang verhaal kort te maken: een uur later reden we in de andere richting met50 kg aardappelen voor mij en met niet één, maar twee honden voor de buren. Niet een vanons had verstand van honden zodat, voor we thuis waren, ze beide al geplast hadden enovergegeven. De nieuwe eigenaars waren helemaal over hun toeren. De volgende dagen waser een nooit geziene drukte in <strong>het</strong> aanpalende huis: de komst van een iglohok, nog eentweede iglohok, de opvoeding of zeg maar geroep op de twee honden die aan de leibandmoesten leren lopen en die zich lieten meeslepen als een onhandelbaar stuk vlees, <strong>het</strong>nachtelijk gehuil van de twee en de sussende woorden van de buurvrouw. De dochter startteop haar nieuwe school en de buurvrouw zocht en vond halftimewerk. Geregeld hoorde ik mijnbuurvrouw kwelen toen ze haar terras schoonmaakte. Toen ik hierover een opmerking woumaken, slikte ik gelukkig net op tijd mijn tong in. Op haar gelaat stond immers eengelukzalige glimlach. Een jaar later vertelde ze me dat de komst van de honden haar leven endat van haar dochter had gered. Plots waren daar twee levende mormels. Ze moesten er zorgvoor dragen. Ze moesten ervoor naar de winkel. Ze moesten hen alles aanleren en ooktroosten. Ze gingen naar de hondenschool en leerden er gelijkgestemden kennen. De dochterhad drie maand in <strong>het</strong> iglohok geslapen met de twee honden bij zich. Op die manier haddenze terug de draad opgenomen om van hun leven iets te maken. De aardappelen zijn al langopgegeten, maar de honden leven nog. Ondertussen is de dochter verpleegkundige. Mijnbuurvrouw heeft achteraf nog tal van nieuwe dingen opgezet, waarvan ze zelf zegt: 'mijnondernemingen waren niet altijd even succesvol, maar mijn honden hebben me geleerd datniets in een rechte lijn gaat'. 'Vallen en opstaan' is de boodschap of liever, in hondentaal,'slepen en trippelen'.”-- SarahPedagogisch <strong>dossier</strong> “Fit in je hoofd, goed in je vel” (september 2009) 80