Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

of iemand had gezien wie dat bij hem had bezorgd. Daar was het
't briefje niet naar.
Was hij nou zo'n uilskuiken? Alles wat hij deed, liep uit de hand.
Juist bij hem, Michiel. Hadden ze niet altijd van hem gezegd dat
hij zo gesloten was als een oester? Hadden zijn vader en moeder niet
verteld, dat hij al een geheim kon bewaren toen hij nog maar vier
jaar was? Had Erica hem niet zijn hele leven verweten, dat hij 'nou
nooit eens iets vertelde' ? En toch, toch leek alles wat hij deed klaar
en duidelijk, frank en vrij, onbedekt en openbaar te zijn voor iedereen
- nou ja, in ieder geval voor Schaf ter. Had die man het tweede
gezicht? Was hij helderziende?
Zijn valstrik was mislukt, dat was duidelijk. Zolang er zóveel vraagtekens
overbleven, kon hij Dirk niet met zekerheid zeggen, dat
Schaf ter de verrader was. In een neerslachtige bui ging hij naar
beneden.
'Wie was er daarstraks aan de deur?' vroeg zijn moeder.
'Het Kerstmannetje,' antwoordde Michiel gemelijk.
'Nou, Mich,iel...'
'Neem me niet kwalijk, moeder. Het was iemand die onderdak
zocht. Ik heb hem verwezen naar het Verenigingslokaal.'
Wat loog hij gemakkelijk, tegenwoordig. Hij draaide er zijn hand
niet meer voor om.
'Ga je Erica niet halen?' vroeg moeder. 'Ze heeft de knijpkat niet.'
Michiel keek op zijn horloge. Twee minuten voor acht. Het kan nog
net.
Verwoed knijpend in het ding alsof die het allemaal kon helpen,
'
holde hij de deur uit.
135