Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

iets van gehoord. En daarom antwoordde Michiel haastig:
'Ik moet naar wethouder Van Kleiweg in Lagezande.'
'Dat treft, zeg. Daar moet ik ook naar toe. Kunnen we mooi samen
opfietsen.'
In zijn binnenste mompelde Michiel alle lelijke woorden die hij
kende. Daar zat 'ie nou met z'n goeie gedrag. Nou moest 'ie naar
Lagezande in plaats van naar Bertus. En wat kon hij in vredesnaam
tegen wethouder Van Kleiweg zeggen? Hij was er niet zeker van
of die Van Kleiweg goed of fout was. Terwijl Schaf ter maar doorzeurde
over ditjes en datjes, beulde Michiel zijn hersens af om een
goeie smoes te verzinnen dat 'ie ineens toch weer niet naar Lagezande
hoefde. Hij wist niets te bedenken.
,Hè je gehoord van die overval op het distributiekantoor in Lagezande,
gisteravond?' vroeg Schaf ter.
'Ze hadden het erover vanmorgen,' zei Michiel argwanend.
'Wie zet'
'Weet ik veel. Bezoekers, of mensen waar ik even was.'
'Je moet zeker voor je vader naar wethouder Van Kleiweg, hè?'
'Gut, nee man, ik moet hem een schone luier gaan omdoen,' zei
MichieI, hevig geïrriteerd.
'Nou ja, 't kon toch,' zei Schaf ter, helemaal niet uit het veld geslagen
door Michie1s nijdige toon.
Een kwartiertje later kwamen ze aan bij het huis van de wethouder,
die zelf opendeed.
'Kom binnen, mensen,' zei hij hartelijk.
'Nee, dank u,' antwoordde Michiel. 'Ik kom alleen even namens
mijn vader zeggen dat de vergadering van het waterleidingbedrijf
volgende week dinsdag is, op de gewone tijd.'
'0, dank je. Dinsdag om vier uur dus. Zeg maar aan je vader dat
ik er zal zijn. Dag hoor.'
'Goedemiddag, heren.'
'Ik heb maar vijf minuten werk hier,' zei Schaf ter. 'Als je even.
wacht, rijd ik met je terug.'
Maar Mkhiel had geen zin meer in het geteem en het brutale uithoren
van Schaf ter.
25