Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

.1itzchak Kleerkoper en zijn zoon David schoren zich zorgvuldig.
Daarna werden met wat poeder de zwarte stoppels weggewerkt.
De nodige Veluwse kleren werden bij elkaar gehaald uit de klerenkist
van een vertrouwde boerin uit de buurt, en zelfs werd haastig
nog iets in elkaar genaaid door Erica en haar moeder. De witte, gesteven
mutsjes hielpen geweldig om de Kleerkopers er vrouwelijk te
laten uitzien. Het was een komisch gezicht, die twee naast elkaar
in hun Veluwse dracht.
'Vang,' riep mevrouw Van Beusekom ineens en ze gooide meneer
Kleerkoper een appel toe.
Instinctmatig sloeg meneer Kleerkoper zijn knieën tegen elkaar,
zoals mannen, met broeken aan, dat doen als ze zittend iets moeten
vangen.
'Fout,' glimlachte mevrouw Van Beusekom. 'Een vrouw met een
lange, wijde rok aan doet in zo'n geval automatisch haar knieën
naar buiten, omdat haar rok dan als het ware een vangzeil vormt.'
'Nou, vader, je hebt je eerste onvoldoende als vrouw te pakken,'
grijnsde David.
'Ik ben een vrouw van niks,' gaf meneer Kleerkoper schuldbewust
toe. 'Misschien ben jij een betere, David.'
Hij had een sigaret gedraaid van eigenbouwtabak en mikte die op
Davids schoot. David, gewaarschuwd, deed zijn knieën uit elkaar,
zodat hij de sigaret keurig op zijn rok opving.
'Voordat je nu trots in het rond gaat zitten kijken,' zei zijn vader,
'zou ik wel eens willen zien of je weet hoe een vrouw een lucifer afstrijkt.'
'Of ik dat weet. Een man strijkt naar zich toe, met zijn middelvinger
vlak achter de kop van de lucifer, kijk, z6, maar een vrouw houdt
het houtje hoger vast en strijkt van zich af.'
Op wat hij als de vrouwelijke manier beschouwde streek hij de lucifer
langs het doosje en stak de sigaret aan. Triomfantelijk keek
hij om zich heen.
'Ik ben diep onder de indruk,' zei meneer Kleerkoper fijntjes, 'alleen
heb ik nog nooit een Veluwse boerin een sigaret zien roken.'
Iedereen lachte, David het hardst van allemaal.
79