Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

te worden, voor het bovenraam.
'Hooggeboren Vrouwe,' zei de commandant, 'ik vraag u de gunst
mij te willen ontvangen.'
'Dan kan,' antwoordde de barones, 'als u uw pistool aflegt.'
'Met genoegen.'
De commandant deed zijn koppel met de pistoolhölster af. Even
later hoorde hij het terugschuiven van grendels en het rammelen
van een ketting. De deur ging open. Hij stapte naar binnen, en zag
dat de barones, onberispelijk gekleed in een lange ochtendjapon,
een zwaar legerpistool in haar hand hield. Ze wuifde hem een eindje
verder de gang in en schoof daarna zorgvuldig de grendels weer
voor de deur. Zelfs de zware ketting ging weer om de haak.
'Aardig pistooltje,' zei de commandant rustiger dan hij zich voelde.
Hij vond de achteloze manier, waarop de adellijke dame met de
trekker speelde, nogal verontrustend.
'Mijn man is bij de huzaren geweest,' verduidelijkte de barones. 'Er
is ook nog een legergeweer en een dubbelloops jacbtgeweer. En
voldoende ammunitie.'
'Weet u dat ' op wapenbezit de doodstraf staat?' vroeg de commandant.
'Dat is mij bekend. Gaat u toch zitten. Helaas kan ik u niets aanbieden
omdat mijn personeel in de muziekkamer zit.'
'In de muziekkamer?'
'Zeker. Mijn andere huisgenoten ook. Het zijn bange wezels. Ik heb
ze 'in de muziekkamer laten gaan en de knip voor de deur geschoven.'
Ze is gek, dacht de commandant. Ze zat rechtop tegenover hem,
de loop van het pistool nauwkeurig op zijn hart gericht. Hij twijfelde
er niet aan of ze zou de trekker overhalen als hij ook maar
iets ondernam om haar het wapen afhandig te maken.
'Mevrouw, ' het is oorlog. Ik moet u verzoeken met mij mee te gaan.'
'Waarheen.?'
'Naar de kazerne.'
'Om mij vervolgens te laten veroordelen en terechtstellen,' zei de
barones. 'Zo juist hebt u al gezegd dat ik de doodstraf kan krijgen
91