Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

Michiel leerde uit het voorval dat het toch beter was als Jack vertrok.
Hij sprak er met Erica over. Eerst wilde ze er niets van weten,
maar toen hij aandrong en zei dat Jack wel eens dwaze dingen kon
gaan doen, omdat hij het in het hol niet meer uithield, veranderde ze
van gedachten.
'Maar hoe?' vroeg ze. 'Hoe krijgen we hem veilig dver de rivieren?
Hoe krijgen we hem veilig bij de rivieren, in de eerste plaats?'
'Oom Ben,' zei Michiel.
'Oom Ben ?'
'Hij zit in het verzet. Hij heeft me eens verteld dat hij zich vooral
bezighoudt met vluchtroutes voor Engelse piloten. En Amerikaanse
en Canadese natuurlijk. Vroeger deed hij het in elk geval, toen
het nog via Spanje moest, of met een bootje over de Noordzee. Ik
neem aan dat hij dan zéker een methode weet om Jack in Noord­
Brabant te krijgen.'
'Heb je hem wel eens iets over Jack verteld?'
'Nee, tot nu toe was dat niet nodig . Nu is dat veranderd. Ik zal het
doen zo gauw hij komt.'
'Het moet dan maar,' zei Erica berustend. 'Ik had het fijn gevonden
als Jack tot de bevrijding was gebleven, maar ja.'
Toen oom Ben een week later kwam opdagen, vroeg Michiel het
hem meteen. Oom Ben fronste zijn wenkbrauwen.
'Jonge vriend, beweer jij dat je een Engelse piloot verborgen
houdt?'
'Dat beweer ik.'
'Hoe lang al?'
'Ruim een half jaar.'
'Hoe kom je aan hem?'
'Het lijkt me niet nodig om dat te vertellen,' zei Michiel.
Oom Be frons werd dieper.
'Beste jongen, weet je wel wat je zegt? Je wilt mijn hulp voor het
smokkelen van een piloot. Als ze me pakken, ga ik zonder pardon
tegen de muur. Dat geeft me toch wel het recht om eerst uit te
zoeken of ·die man wel echt een piloot is en niet bij voorbeeld een
vermomde Duitser, vind je niet? Het geeft me het recht te weten,
137