Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

'Dat ligt in m'n aard,' grijnsde Schaf ter.
'Vond u het niet erg dat u werd opgepakt?'
'Och,' zei Schaf ter, 'ik was bang dat ik van de motorfiets zou vallen,
dat is alles. Ik wist wel dat het verder goed zou aflopen. Weet je
wie me heeft gehaald?'
'Jawel. Ik heb u voorbij zien komen. Het was Dries Grotendorst,
hè?'
'Precies. Bij Grotendorst hebben ze een paar jaar lang een motorfiets
verstopt gehad onder de hooiberg. Verder hebben ze een hoop
geld verdiend aan de zwarte handel. Ze vroegen twaalf vooroorlogse,
nieuwe lakens voor een pondje boter, heb ik horen zeggen.'
'Dat is anders niet veel voorgekomen in deze buurt,' meende Michiel.
'Nee, de boeren hier waren in het algemeen eerlijk en menselijk,'
gaf Schaf ter toe. 'Maar de Grotendorsten niet. Dries is precies tweeentwintig
dagen bij de ondergrondse geweest. ZÓ kort dat hij niet
eens wist dat ik er drie en een half jaar in heb gezeten. Nou ja ... Hij
kan aardig motorrijden.'
'En ik heb nog wel altijd vermoed, dat Dries een hele kei was in
het verzet. Wat kun je je vergissen. Gelukkig is het allemaal voorbij,'
zei MichieI.
'Zeg dat wel,' knikte Schaf ter. 'Maar toch ... hoeveel mensen kunnen
echt blij zijn? De onderduikers die bij mij in huis hebben gezeten,
lopen voor het eerst sinds drie jaar weer vrij over straat. Zijn
ze blij ? Eensdeels wel, natuurlijk, maar anderzijds. .. Zij zijn de
enigen van hun families die nog leven. Een droevig uitgangspunt om
opnieuw te beginnen.'
Michiel dacht aan zijn vader.
'Jullie weten er ook van mee te praten,' zei Schaf ter.
'Ja, vooral voor moeder is het hard. Herinnert u zich de twee boerinnen
die ik over het Koppclse Veer moest brengen? Dat waren
een zekere meneer Kleerkoper en zijn zoon. Zij hebben de oorlog
overleefd. Vanmorgen kwam er iemand uit Den Hulst langs met
een berichtje. Maar ook zij .. .'
Hij maakte zijn zin niet af.
'Men schat dat er van de hUIldeulvijIeutwintigduuelld Nederlaud::;e
158