Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

I
de jonge aanplant zijn, en ook weer bij het weggaan, dan is het
veilig genoeg om het erop te wagen.'
'Wat is mijn tetter?'
'Je waffel.'
'Wat is mijn waffel?'
'Het ding dat je moet dichthouden.'
'Dus mijn tetter zijn mijn oors,' stelde Jack vast. 'Als jij praten ik
best dichthouden mij n oors.'
Michiel lachte.
'Hé,' zei Jack, 'jouw sister doen precies wat jij
sisters niet doen wat Engels broers zeggen.'
'Ik denk het wel,' zei Michiel luchtig.
zeggen? Engelse
En warempel, ze deed het. Uit nieuwsgierigheid en sensatiezucht
misschien, maar ze deed het.
'Die blinddoek, da's natuurlijk wel avontuurlijk en zo,' zei ze, 'maar
denk je niet dat het een beetje gek !>taat als ik met een blinddoek
over straat ga?'
'Die krij g je pas om als we het bos ingaan.'
'Maar dat hoeft toch niet. Als we in het bos zijn, hou ik mijn ogen
dicht en dan lopen we stijf gearmd, alsof we een vrij end paartje zijn,
door de . . .'
'Ik vrij niet met m ' n zuster,' zei Michiel.
'Ik denk dat je met niemand vrijt,' veronderstelde Erica. 'Wat doet
dat er nou toe, jóh. We doen toch net alsof ! Wie is die gewonde
eigenlijk ?'
'Dat mag je niet weten. Ik bedoel, het heeft geen zin om het te
weten. Hoe meer je weet, hoe gevaarlijker het is. Je moet me ook
beloven dat je geen woord tegen hem zult zeggen.'
•
Michiels stem klonk heel ernstig. Volwassen, dacht Erica. Hij lijkt
een volwassen man nu.
'Ik beloof het,' zei ze.
'Beloof je ook dat je je ogen dicht zult houden in het bos?'
'Ik zweer het.'
Ze stak twee vingers omhoog, maar daar raakte Michiel niet van
42