Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

voor het bezit van wapens. Ik heb me ook nog verzet tegen arrestatie
en één van uw knapen in de arm. geschoten. Bovendien denkt u dat
ik iets met het Koppelse Veer heb te maken. Nee, mijn beste commandant,
ik heb besloten mij niet te laten arresteren, zelfs niet door
het Herrenvolk.'
De commandant begon, al zijn bewondering voor de adel ten spijt,
uit zijn bumeur te raken.
'Geef mij dat pistool, mevrouw.'
Als enig antwoord spande de barones de haan.
'Ik zal u met geweld uit dit huis laten halen.'
'Waarom hebt u dat gisteren niet laten doen?'
'Dat is mijn zaak.'
De barones stond op. Zij beschouwde het onderhoud als beëindigd.
Woedend liep de commandant de gang door naar de voordeur. Als
zij de grendels van de deur schuift, sla ik het pistool uit haar handen,
dacht hij. Maar hij kreeg geen kans. De rijzige dame beduidde met
een hoofdknik dat hij de grendels zelf weg moest schuiven en de
ketting van de haak lichten.
'U handelt dwaas, Hooggeboren Vrouwe,' zei hij ten afscheid.
'Tegen de achtergrond van de daden van het Duitse Rijk is niets te
dwaas,' antwoordde de barones.
Zij neeg het hoofd en sloot de deur achter hem.
De volgende morgen ' verscheen er een tank bij het witte huis aan
de Ijssel. De garnizoenscommandant kwam zelf mee. Hij had er
de hele nacht over gepiekerd en meende dat hij een oplossing had
gevonden een barones, en zeker deze barones, waardig. Hij kwam
de tank niet uit.
'Barones,' riep hij, zijn bovenlijf uit de geschutskoepel stekend.
De barones verscheen voor het bovenraam.
'Geeft u zich over?'
'Een ogenblikje,' zei ze.
Even later ging er een klein deurtje in het achterhuis open en in
ganzenpas kwamen alle huisgenoten naar bóiten. Allen, behalve de
barones. De dienstbodes, de huisknecht, de nichten, de zwager, de
92