Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

5
Gemakkelijk was het zeker niet. Om de dag ging Michiel naar de
piloot Jack. Vele waren de smoesjes die hij moest verzinnen om
aan eten te komen. Talloos waren de uitvluchten die hij bedacht om
zijn afwezigheid te verklaren. Het was niet zo moeilijk voor hem,
als zoon van de burgemeester, om voedsel te kopen bij de boeren.
Het was ook niet zo'n ramp dat het een aardige deuk sloeg in zijn
spaargeld, verdiend in het afgelopen jaar met allerhande karweitjes.
't Was voor het goeie doel. Bovendien zei iedereen, dat het geld
na de oorlog weinig meer waard zou zijn. Het probleem was dat
zijn ouders niet te horen mochten krijgen, dat hij her en der etenswaren
insloeg, terwijl hij ze niet thuisbracht. Uit voorzorg scharrelde
hij af en toe wat extra's op en bracht dat inderdaad thuis. Verder
zocht hij het in verafgelegen boerderijen, bij boeren, die niet zoveel
contact hadden met het dorp.
Al met al was het een heel werk. Maar Michiel was al zielsblij dat
de Duitsers hem niet waren komen halen. Blijkbaar had Dirk .ijn
naam niet genoemd. Daar was Michiel hem d ankbaar voor. tiisschien,
overwoog hij, heeft Dirk de naam van Bertus Hardhorend
genoemd, omdat die niets op zijn geweten had, en er bij hem niets
gevonden kon worden. Dan wordt hij op den duur wel losgelaten.
En dan rekent Dirk erop dat ik Jack in leven houdt, dacht hij
trots. 0, nee, dat klopte toch niet. Want Dirk wist niet beter of hij
zou de brief meteen naar Bertus hebben gebracht. Of had Dirk zo
snel doorgeslagen, dat hij meende dat ze Bertus al te pakken zouden
hebben vóór hij, Michiel, de brief had afgeleverd? Diep in zijn hart
vond Michiel dat Dirk het wel erg gauw had opgegeven, maar hij
wilde die gedachte niet aan de oppervlakte laten komen. Wat zou
hij zelf doen als ze hem de tanden uit zijn mond sloegen·, of erger?
Intussen werd Jack er niet gemakkelijker op. Hij verveelde zich,
en hiJ maakte zich er zorgen over dat de wond aan zijn schouder
niet sneller genas. De omstandigheden waren er dan ook niet naar.
38