Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

'Naar Overijssel. Daar kennen we een familie, die echt De Groot
heet. We kunnen er onderduiken.'
'Hoe had u gedacht de Ijssel over te steken? Iedere brug, voor zover
hij nog intact is, en ieder veer wordt gecontroleerd.'
'Ik weet het niet,' zei meneer Kleerkoper en hij keek weer hulpeloos,
maar toch anders dan eerst. ' We zullen er iets op vinden,
David en ik.'
'Als u nu eens rustig ging zitten. Vier weten meer dan twee. Maar
vertelt u eerst eens hoe u kon worden opgepakt op straat. Lopen
er in dit vijfde oorlogsjaar nog joden op straat? Ik dacht dat anes
wat jood was óf in een concentratiekamp zat opgesloten óf zich
zorgvuldig verstopt had in een kelder of op een zolderkamertje.'
'Tja dat kwam door een vervelende samenloop van omstandigheden,'
zei meneer Kleerkoper. 'Als het u interesseert, wil ik het
graag vertellen.'
'Natuurlijk interesseert het me,' antwoordde mevrouw Van Beusekom.
'Het is pas half vier. Ik ben één en al oor.'
Toen ging meneer Kleerkoper zitten en vertelde de volgende trieste
geschiedenis.
De geschiedenis van de familie Kleerkoper
Jitzchak Kleerkoper was in 1890 in Duitsland geboren. Hij heette
toen nog Rosenthal. Hij was een Duitser. Hij voelde zich ook Duitser.
't Was waar dat hij ook jood was, maar dat voelde hij niet als
iets bijzonders. Er waren katholieken en protestanten en daarvan
had je weer allerlei soorten, nou, en hij was een jood, basta. In de
Eerste Wereldoorlog, die duurde van 1914 tot 1918, vocht hij mee
in het Duitse leger. Er kwam een dag dat hij in een benarde positie
zat, maar hij hield manmoedig stand en redde zelfs een jonge officier
het leven. Hij kreeg daarvoor het Ijzeren Kruis, de hoogste
oorlogsonderscheiding die in Duitsland wordt verleend. Kort na de
oorlog leerde hij een. Nederlands meisje kennen. Lotte Kleerkoper,
heette ze, en ze was ook van joodse afkomst. Ze trouwden, en hoe
wel ze in Duitsland gingen wonen, leerde ze hem goed Nederlands
spreken. Twee kinderen kregen ze, David en Rosemarie.
70