Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Mª Isabel González Rey. A multilingual Focus ons Contrastive Phraseolgy and Techniques for Translation.
castelán dende catro perspectivas: léxica, semántica, morfosintáctica e pragmática no
que se estudan tres graos de correspondencia: total, parcial e cero. Consideran de
grande interese a equivalencia parcial, que caracterizan como un concepto suxeito a
gran flexibilidade e verdadeira vocación de contínuum.
Da autoría de G. Scurtu é “Deux types d’équivalence pour les ‘expressions figées’”,
traballo no que estuda a tradución das frases feitas, centrándose no francés e no
rumano. Fronte ás propostas de clasificación tradicionais deste tipo de expresións,
propón unha nova categoría segundo o grao de transparencia á hora de traducilas
(“traducibilidade”).
O. Tsaknaki ofrécenos no seu artigo “Proverbes transparents en grec moderne et en
français” un estudo de dúas categorías diferentes de proverbios transparentes en grego
moderno e en francés: proverbios con equivalencia formal nas dúas linguas e
proverbios que non teñen equivalencia pero que un falante non nativo pode comprender
sen problema debido á ausencia de elementos culturais específicos. No caso da
primeira categoría, analizan os puntos en común da paremioloxía de ambas as dúas
linguas e culturas e no da segunda propoñen a súa tradución literal.
H. W. am Zehnhoff e R. van den Broeck explican en “Im Sprichwort kann der Fuchs
auch einmal ein Reh sein. Ein Theoretisches Modell für die Übersetzung von
Repertoremen” o seu interese polos refráns e a forma na que se traducen ás diferentes
linguas. No seu artigo, a partir do modelo paremiolóxico de Permjakov sobre todo,
revisan varios métodos de tradución de paremias e unha das conclusións máis
importantes ás que chegan é que o tradutor é o elemento clave no proceso de tradución,
xa que debe tratar de atopar un equivalente adecuado para que a paremia siga mantendo
o seu valor e a súa función no texto meta. Inspirados na que califican como “a biblia da
Ciencia da Tradución”, Descriptive Translation Studies and beyond (1995) de G.
Toury, comentan a “Lei do incremento da estandarización” e a “Lei da interferencia” e
opinan que a ciencia da tradución é o suficientemente fiable como para obter solucións
razoables para tradutores e críticos. Rematan cunha recomendación a lexicógrafos para
que consideren tanto a tradución idiomática como a literal nos dicionarios multilingües,
xa que podería ser de grande utilidade práctica. No segundo bloque, centrado nas
expresións máis específicas (campo léxico, semántico ou estilístico), inclúense os
traballos de A. Aierbe Mendizábal; S. Molina; P. Romero Ganuza, J. J. Batista
Rodríguez e D. García Padrón; A. Sierra Soriano; e L. Timofeeva e L. Ruiz Gurillo.
A. Aierbe Mendizábal explica en “La traducción a la lengua vasca de las unidades
fraseológicas especializadas del lenguaje administrativo” o grao de variación existente
nas unidades fraseolóxicas vascas empregadas na linguaxe administrativa. Comeza o
artigo cunha breve introdución sobre a situación xeral da lingua vasca e continúa coa
explicación da situación desta lingua na administración. Na análise da tradución de
unidades fraseolóxicas ao vasco selecciónanse catro tipo de estruturas: 1. Verbo
(transitivo) (+artigo) + substantivo (obxecto directo); 2. Substantivo + adxectivo; 3.
Substantivo + preposición + substantivo; 4. Verbo + preposición + artigo + substantivo
e unha das conclusións ás que chega a autora é que a falta de fixación da lingua
estándar implica unha falta de estabilización da fraseoloxía especializada.
434
Cadernos de Fraseoloxía Galega 13, 2011, 407-450. ISSN 1698-7861