[PDF] EHLİBEYT MEKTEBİ

ŞİA'NIN ANLAMLARI
a) Genel Anlamıyla Şia
İlk yüz yıllarda, Şia kavramı, şimdiki yaygın anlamından daha
geniş bir anlam ifade ediyordu. Şimdi Şia olarak adlandırılanlar,
eski Osman taraftarlarınca, "refz" olarak tabir edilirdi. O dönemde
Şia, İmam Ali'yi (as) Osman'dan üstün tutanlara veya
İmam Ali ve evlatlarının (s.a) imametine inananlara denilirdi.
Halifeler arasında Ali'ye (a.s) daha fazla önem verenlere "Şia",
Şeyheyn'i kabullenmeyen ve Ali'nin (a.s) Allah tarafından nasla
imam olduğuna inananlara ise "Rafizi" denilirdi.
Zehebi'nin birinci asır ricalinden naklettiği sözler "Şia" ve
"Refz"in o zamandaki anlamı hakkında yardımcı olabilir.
Tabirler, şahsın Şia'ya eğilim derecesine bağlı olarak kullanılırdı.
Mesela Zehebî, Buharî'nin hadis üstatlarından olan
Ubeydullah b. Musa hakkında şöyle demiştir: "O Şiî'dir." 1 Âdi b.
Sabit hakkında ise şöyle demiştir: "Aşırı bir Şiî, gulat ehli bir
Rafizî'dir." 2 Yine Ala b. Ebi'l-Abbas hakkında şöyle demiştir:
"Gulat ehli bir Şiî'dir." 3 Meşhur tarihçi Muhammed b. Cerir
Taberî hakkında da şöyle demiştir: "Biraz Şiî eğilimlidir, velâyeti
de zararlı derecede değildir."
Fuzeyl b. Merzuk Kufi hakkında şöyle gelmiştir: "Şiî eğilimlidir;
ama sebbetmez."
Ali b. Haşim b. Bureyd hakkında ise şöyle demiştir: "O Şiîlikte
aşırıdır."
1- Mizanu'l-İtidal, c.3, s.16
2- age. c.3, s.62
3- age. c.3, s.101