[PDF] EHLİBEYT MEKTEBİ

ŞİA FIRKALARI
Her mezhep bir takım usul ve ilkelere sahiptir. Ancak bu
usulün bazıları mezhebin esasını, bazısı ise ayrıntı niteliğindeki
konuları oluşturur. Mezhep ehlinin, mezhebin esasını oluşturan
ortak konularda görüş birliğini korumakla birlikte düştükleri ihtilâfa
"bölünme" denir.
Bütün mezheplerde, özellikle dört Hıristiyan, Yahudi, Mecusi
ve İslâm mezheplerinde, hatta onların bölümlerinde bile ihtilâflar
yaşanmıştır.
Şia mezhebinde, ilk üç Ehlibeyt imamı (Ali (a.s), Hasan (a.s),
Hüseyin -a.s-) zamanına kadar, hiçbir bölünme yaşanmadı. Ancak
Üçüncü İmam'ın şehadetinden sonra bir grup İmam
Seccad'ın (a.s.), diğer bir grup ise onun oğlu, yani Muhammed b.
Hanefiye'nin imametine inandılar. İkinci grup, Muhammed b.
Hanefiye'yi dördüncü imam ve Razva dağında gizli olan ve zuhuru
beklenilen Mehdi olduğuna inandılar.
İmam Seccad'ın (a.s) vefatından sonra, bir grup İmam Muhammed
Bakır'ın (a.s) ve diğer bir grup, İmam Seccad'ın diğer
şehit oğlu Zeyd'in imametine inandılar. İmam Muhammed Bakır'dan
(a.s) sonra onun Şiîleri İmam Cafer Sadık'ın (s.a) ve ondan
sonra da İmam Musa Kazım'ın imametine inandılar.
İsmailiyye adında bir grup babası hayattayken vefat eden
Altıncı İmam'ın oğlunu, imam olarak bildiler. Bazıları İmam'ın
Abdullah Eftah adındaki oğlunu, diğer bir grupsa Muhammed
adındaki oğlunu imam olarak tanıdılar. Bazıları onu son imam
olduğunu sandılar.