Sayı 149 - YDİ Çağrı

sosyal faşist rejimleri ile eşitlemeyi başarmıştır. Diğer
yandan yine revizyonistlerin yardımıyla geliştirilen
yoğun anti Stalinist –anti komünist kampanya
da emekçi yığınların bilincini karartmada başarılı
biçimde kullanılmıştır. Bu arada sol adına, devrimcilik
adına T/KK solunda yaygın olan küçük burjuva
devrimciliğinin teori /pratik uyumsuzluğu da,
sol içi, solu emekçilerden koparan şiddet eylemleri;
devrimcilik adına halka yönelen kimi eylemler de
işçileri devrimci/komünist örgütlülüğe karşı ihtiyatlı
ve uzak tutmaktadır. Genelde “Sol” a yaygın bir
güvensizlik vardır ve bunun sonucu örgütsüzlük olmaktadır.
Bütün bunların bilincinde, işçi hareketinin
yeniden yükseleceği dönemlere hazırlıklı girebilmek
için işçiler arasında, işletmelerde örgütlenmeyi güçlendirmek,
işçi sınıfının Bolşevik Partisini sabırlı,
sistemli bir faaliyetle işletme/fabrika örgütleri temeline
oturtmak komünistlerin esas görevidir. Bu zor ve
fakat doğru olandır. Zor olanı başarmanın yolu, işçi
sınıfının güvenini kazanmaktan geçmektedir. Bunun
için teori ve pratik uyumluluğu ve hata yapıldığında
bunu açık özeleştiri ile aşmak, ilkeli ve fakat somutun
somut tahliline dayanan esnek bir siyaset mutlak gerekliliklerdir.
Kürt Ulusal Hareketi:
Ülkelerimizde toplumsal/sınıfsal hareket bağlamında
on yıllardan beri olduğu gibi 2011’e girerken de en
kitlesel ve en dinamik hareket Kürt Ulusal Hareketi.
Hareket siyasi önderliği ve siyasi yönelimi açısından
reformist burjuva hareketidir, sınıfsal tabanı itibarı
ile ise köylü hareketidir. Bu açıdan yaklaşıldığında
ulusal talepler temelinde gelişen köylü hareketi, KK/T
deki sınıf hareketinin en kitlesel en dinamik bölümü
görünümdedir. T.C. devleti şimdi 26 yılı aşkın süredir
yürüttüğü bir yok etme savaşı ile bu hareketin
öncü ve silahlı gücü konumundaki örgütü, PKK’ni
yok ederek, bu hareketi ezmeye çalıştı. Fakat en yoğun
faşist yöntemlerle yürütülen savaşta bu amaca
varılamadı. Özel sermayeli işbirlikçi tekelci Türk büyük
burjuvazisinin belirleyici kesimi, süreç içinde,
başlangıçta adı bile anılmayan “Kürt sorunu” nun
varlığını kabul etmek zorunda kaldığı gibi, bu “sorunun”
salt askeri yöntemlerle çözülemeyeceğini de
gördü ve savunmaya başladı. Batılı emperyalistler, en
başta da ABD emperyalizmi, sorunun salt askeri yöntemlerle
çözülemeyeceğini telkin ediyorlardı. AKP
hükümeti bu siyaset değişikliği talebine “Açılım”
siyaseti adı altında cevap verdi. Bu siyaset PKK’ni savaşan
silahlı bir örgüt olmaktan çıkarma, haklarında
arama kararı olmayanları “düz ovada siyasete” katarak,
PKK’ni “dağdan indirme”yi, yani PKK’yi PKK
olarak tasfiyeyi temel alan bir siyasetti. PKK silahlı
güç olarak tasfiye edilirken, bir başka isimle sivil siyasetin
bir aktörü olarak sorunun çözümü içine çekilecekti.
“Açılım siyaseti” en ileri noktasında, T.C.’nin
“ülkesi ve milleti ile bölünmezliği”ni temel alan, Türk
olmayan milliyetlere “Türk” kavramı ile eşitlenen
“Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı” üst kimliği altında,
kendi alt kimliklerini kullanma “hakkı!!!”nı
tanıyan, Kürtçe’nin ve Türkiye’de konuşulan Türkçe
dışındaki diğer ana dillerin serbestçe konuşulmasını
reddetmeyen ve fakat devlet dilinin Türkçe olmasını
sorgulatmayan, yerel yönetimlere daha fazla yetki veren
bir idari reformla sorunu çözmeyi öngören bir siyasetti.
Bu siyasetin uygulanmasında örneğin TRT 24
saat Kürtçe yayına başladı. Bu siyasetin uygulanması
için bir ilk adım olarak içinde PKK gerillalarının
ve Güney Kürdistan’da Mahmur mülteci kampına
göç etmek zorunda kalmış olan Kürt göçmenlerden
bir gurup insanın yer aldığı 36 kişilik bir kafilenin
Türkiye’ye tutuklanmadan girmesine izin verildi. Ve
fakat daha bu ilk adım PKK ile savaşın bitirilerek çözülmesinden
yana olmayan kesimlerin büyük tepkisi
ile karşılandı. Bunda Kürt halkının barışa duyduğu
özlemi dile getiren gösterili karşılaması bahane olarak
kullanıldı. AKP’nin “Açılım” siyaseti bir süre rafa
kalktı. Sınırdan geçerken tutuklanmayan PKK gerillaları
ve Mahmurdan gelen bir bölüm Kürt hakkında,
daha sonra tutuklama kararı çıkarıldı.
Referandum sonrası: “Açılım” yeniden…
Referandum bir yanı ile AKP’nin açılım siyaseti
konusunda da bir referandumdu. MHP’nin bütün
Referandum Kampanyası boyunca AKP’ne en çok
yüklendiği konu bu idi. Referandum’da BDP’ye sayılması
gereken boykot oyları yanında evet oylarının
en yüksek oranda çıktığı iller Kürdistan illeri oldu.
Bu AKP’ne açılım siyasetini kaldırıldığı raftan indirmeye
yönelik bir çağrı idi aynı zamanda.
Bu arada 2010’da İmralı’nın denetimi de sivil yönetimin,
Adalet Bakanlığı’nın eline geçmiş, PKK’nin
siyasetinin belirleyici unsuru A. Öcalan ile sivil yönetimin
doğrudan pazarlıklarının yolu açılmıştı.
Referandum, PKK ve BDP çözüme bir türlü katılmaksızın
çözüm olamayacağını, PKK ve DTP’nin
Kuzey Kürdistan’da, ama sadece orada değil, genel
olarak Kürtler içinde önemli bir tabanı olduğu ve
gündem
47