Sayı 149 - YDİ Çağrı

panorama
74
lerle, seçim sandığına gidip değişik biçimlerde sonuçta
geçersiz oy kullananların sayısı ise 34.214.280 olarak
açıklandı. Buna göre oy kullanmayan ve geçersiz
oy kullananlar (%25,2) ikinci güç idi. Geçerli oylara
göre değil de seçmen sayısına göre hesaplandığında
Dilma %35,1, Jose %24,4 ve Silva ise %14,5 civarında
oy almışlardır.
Seçimlerin ikinci turu 31 Ekim 2010 tarihinde yapıldı.
İkinci tur seçimin öncesinde merak edilen esas
konu, %19,33 oy oranı ile sürpriz yapan Yeşiller Partisi
adayı Silva’nın oylarının kime gideceğiydi. Yeşiller
Partisi ve Silva seçmenlerine şu ya da bu adayı seçin
çağrısını yapmayacağını açıkladı. Açıkça Dilma’yı seçin
denmedi, tersine adaylardan çevreyi koruma konusunda
siyasetlerini açıklamaları talep edildi. Aynı
zamanda da Jose Serra’nın seçilmesinin daha kötü
olduğu gibi tavırlar takındılar. 31 Ekim’de seçime gidilirken
tahminlerin ağırlığı Dilma’nın herhalükarda
seçimi kazanacağı yönündeydi.
31 Ekim’de yapılan seçimlerde Dilma, geçerli oyların
%56,05’ini alarak seçimi kazandı. Jose oyların
%43,95’ini aldı. Bu sefer seçimlere katılmayanların ve
geçersiz oy kullananların oranı %26,7 olarak verildi.
Seçmen sayısı baz alındığında Dilma %41,1 oy oranıyla
seçilmiş oldu.
Bu sonuçla Brezilya’da ilk kez bir kadın başkanlığa
seçiliyordu. Ve bu olgu, seçimlerin getirdiği esas farklılıktır,
yeniliktir. 8 yıldır Lula tarafından sürdürülen
siyaset, dört sene de Dilma tarafından sürdürülecektir.
Eğer Lula’nın popülerliği ayakta kalabilirse, bakarsınız
dört sene sonraki seçimlerde Lula başkanlık
seçimlerinde yine aday olarak görünebilir…
Dilma’nın seçilmesi hakkındaki haberler arasında,
onun “eski bir marksist”, “bir gerilla” olduğu yönlü
haberler de yer aldı. Dilma’nın geçmişi, “solcu”
bir başkanın seçildiği yönlü propagandalara da temel
teşkil etti. Hürriyet gazetesi Dilma’yı “Botokslu
Marksist” olarak adlandırdı. Bunun arkasında yatan
olgu ise Dilma’nın Brezilya’da askeri diktatörlüğe
karşı mücadele etmiş olması ile, başkanlık seçimlerinden
önce birkaç kez “estetik ameliyat” yapmasıdır.
Basına yansıdığı kadarıyla Dilma, askeri diktatörlük
tarafından tutuklanıp, işkencelere maruz bırakılmıştır.
Ama kendisinin deyimiyle şehir gerillası
içinde yer aldığı dönemde de şiddet eylemlerine katılmamıştır.
O dönemde ne kadar marksist olduğunu
ya da olmadığını araştırmadık. Ama bizim için belirleyici
olan, bir insanın anda ne savunduğudur, hangi
sınıfın, sınıfların çıkarlarını savunduğudur. Bugünkü
siyasetine baktığımızda, Dilma’nın Marksizm ile
uzaktan yakından hiç bir alakasının olmadığını söyleyebilecek
durumdayız. Bu durumda, en iyi halde,
nasıl ki Lula işçi kökenli biri olarak sınıfına ihanet
etmiş ve Brezilya’nın egemenlerine, kapitalist sisteme
hizmet ettiyse, Dilma da burjuvazinin iktidarına,
onun sistemine hizmet eden, edecek olan biridir.
Dilma’nın Lula yönetiminde enerji bakanlığı, ya
da başbakanlıkla eş düzeyde ele alınan bakanlıkları
koordine etme görevinde özellikle Brezilya’nın büyük
burjuvazisine –aynı zamanda devlet kapitalizmine–
hizmette kusur etmediği zaten belgelenmiştir.
1 Ocak 2011 tarihinde Dilma başkanlık görevini
Lula’dan devralıp koltuğuna oturacak. Brezilya’nın
işçilerini, emekçilerini, kısacası yoksullarını bekleyen
şey nedir? Ya da soruyu başka biçimde sorarsak, Lula
döneminden sonra Dilma’nın başkanlığı döneminde
esas kazanacak olanlar kimlerdir?
Aslında bu sorunun cevabı Lula’nın başkanlığı döneminde
esas kazananların kimler olduğu konusunda
verilen cevapta saklıdır. Yazımızı uzatmamak için
kısaca söylersek: Brezilya’da Lula yönetimi sürecinin
kazananları kapitalistler, tekeller, genel söylenirse sömürücüler
olmuştur. Cardoso döneminde başlatılan
ve Lula döneminde genişletilen “sosyal yardım” projeleriyle
yoksulların, açların sayısı düşürülse de, üzerinde
oynanmış rakamlarla bile hâlâ nüfusun %26’sı
“yoksulluk sınırı altında”dır. Ki, bu rakamlar gerçekten
yoksulluğun, açlığın düzeyini ortaya koymuyor.
Örneğin aile başı ayda 30 ABD doları ödendiğinde,
ya da son yıllarda bunun aile başı 80 Avro’ya çıkarılması,
milyonlarca insanın açlıktan ölmesini engellemektedir.
Ama bununla sözkonusu ailelerin yoksullar
sınıflandırılmasından çıkarılması ise büyük bir
sahtekârlıktır.
“Sıfır açlık” sloganı Dilma’nın da sosyal alandaki
sloganlarının başında geliyor. Bu bakımdan devletin
nakit para desteği projeleri bu dönemde de sürecektir.
Fakat ne yoksulluğun gerçek anlamda sonlandırılması,
ne de yıllarca Brezilya’da gündemde olan toprak/
tarım reformu sorununun gerçekte çözülmesi mümkündür.
Bunların ötesinde Lula dönemindeki siyasetlerin
beraberinde getirdiği çelişkilerin, çözülmeyip bekleyen
sorunların varlığı da bilindiğinde, Dilma’nın işinin
Lula’nınkinden daha zor olduğunu tespit etmek
için kahin olmaya gerek yoktur.
24 Aralık 2010 ✓