Sayı 149 - YDİ Çağrı

olmalıdır. Hem hükümetin, hem devlet kurumlarının
aynı zamanda uluslararası kurumların silahın
yöntem dışına çıkarılması için cesaretlendirici, teşvik
edici, motive edici çaba içerisinde olması lazım.”
A.Öcalan, bir diplomatla diplomasi diliyle yapılan
bu konuşmaya çok öfkelendi. Bunun nedeni de bellidir.
A Öcalan için, kendi dışında bir çözüm mümkün
değildir. Eğer çözüm olacaksa, buna A. Öcalan’la
devlet pazarlıkları temelinde karar verilecektir. Kararın
tek adresi odur. PKK silahlı güç olarak var olduğu
sürece, ve PKK için A.Öcalan’ın direktifleri belirleyici
olduğu sürece –ki durum budur- gerçekten de
çözümün tek adresi, silahlı mücadelenin ne olacağı
konusunda, savaşın sürmesi veya durması konusunda
karar verici merci A.Öcalan’dır. Bu durum devletin
elinde tutsak olan A. Öcalan’ın yaşamı için de tek güvencedir.
Silahlı mücadelenin “miyadını doldurmuş”
olması, “çözüm yöntemininin sadece diyalog, müzakere
ve istişare “ olması halinde, çözüm için Abdullah
Öcalan’a ihtiyaç kalmaz. Yani bu anlamda “silahlı
mücadele zamanını doldurdu” biçiminde değerlendirmeler,
çözümde BDP gibi legal siyasi aktörleri öne
çıkaran, fakat PKK ve en başta da tabii A.Öcalan’ın
önemini azaltan değerlendirmelerdir. Abdullah Öcalan,
Baydemir’in bu konuşması ertesinde yapılan ilk
avukat görüşmesinde, Baydemir ve onun gibi düşünenleri
şöyle hizaya çekti:
“Fakat bakıyorum bazen öyle şeyler oluyor ki, çok
şaşırıyorum, öfkeleniyorum. İşte basından izledim,
bazıları çıkıp sorumsuzca ‘silahlı mücadele miadını
doldurmuştur’ diyor. Buna kendileri nasıl karar verirler,
bu hakkı nasıl kendilerinde buluyorlar? Silahlı
güçlerin pozisyonu ve geleceği hakkında Kandil bile
tek başına karar veremezken, bunları nasıl söyleyebiliyorlar?
Açık söylüyorum Kandil bile bu konuda tek
başına yetkili değil. Bu sorunu Kandil bile çözemezken
onlar nasıl çözecekler? Bunları dile getirenler, silahlı
güçlerle bir ilişkileri yok ki nasıl onlar hakkında
söz söylesinler! Herkes kendi işine bakmalı, herkes
sorumlu olduğu konularla ilgilenmeli, kafa yormalı,
söz söylemelidir. Bazıları bırakmış kendi asıl işlerini
silahlı güçlerin durumunu konuşuyor, bu konu onlara
düşmez. Bunları anlamıyorum, niye kendi işlerini
yapmıyorlar, niye kendi işi olmayan konulara giriyorlar?
Anlamıyorlar mı? Şöyle bir düşünüyorum da herkes
işin içinde görünüyor ancak Kürtlerin geleceği,
özgürlüğü hakkında kafa yoran, üreten yok. Burada
yanlış anlaşılmasın, binlerce, on binlerce arkadaşımızın
emeği, katkısı var ama yeterli değil. Yeni savunmalarımda
bu konuyu işledim, nasıl başladığımı,
nasıl bugüne getirdiğimi edebi bir dille anlatıyorum.
Ama siyasi mücadele yürütenlerin çoğu fiziken varlar
ancak bu konularda kafa yormuyorsunuz. Herkes
hala bana yaslanmış, her şeyi benden bekliyorlar. Ben
bu yüzden uyuyamıyorum burada, kafa yoruyorum.
Ama onlar kendi yapması gereken işleri dururken,
bunu doğru dürüst yapmazken kalkıp kendilerini
aşan, dünyanın, ABD’nin Avrupa’nın bile çözemediği
silahlı güçler konusunda ahkam kesiyorlar. Çözebilseydi
ABD ve Avrupa bu konuyu çözerdi ama
onları bile aşan bir konu olduğunu gördüler. ABD’si
Avrupa’sı bile artık bu konuda beni tek etkili-yetkili
kişi olarak görürken bunların yaptıkları açıklamalara
bakın! Çevik Bir bile burada benimle görüşürken “sen
dağa çıkardın sen dağdan indireceksin” demişti. Tabi
burada yarı tehdit de vardı, tehdit olabilir de olmayabilir
de. Önemli olan bir gerçeği tespit etmesiydi. Burada
yaptığım bu süreçteki görüşmelerde heyettekiler
bile ancak silahlı güçler sorununu benim çözebileceğimi
belirttiler. Bu gerçekleri herkes görürken, bizimkiler
niye göremiyorlar? Kalkıp silahlı güçler miadını
doldurmuş diyorlar, AKP seni bırakır mı? Hem parası,
hem olanakları, hem gücü var, senin neyin var, yer
yutar seni. Bunu nasıl görmüyorsunuz? Şimdiki gibi
rahat siyaset yapabilecek misiniz, devlet seni yaşatır
mı, neyin karşılığında silahlar bırakılsın diyorsunuz?
İşte basit gibi gelebilir ama Diyarbakır’da TOKİ inşaat
çukurunda iki çocuk boğulmuş, bu ölümleri engellemek
için ne yapıldı, iki kepçe toprak atılsa içine, o
çukur kapatılsa bu ölümler olmayacak.”
A. Öcalan’ın Baydemir’i doğrudan karşısına alan
bu tavrı, Baydemir ve BDP içinde Baydemir gibi düşünenler
tarafından “Herkesin eleştiri hakkı vardır.
Büyütülecek bir şey yoktur” şeklinde bir tavırla geçiştirildi.
Daha sonraki gelişme içinde, görüşmelerin kesilmesine
kızdığı anlaşılan A. Öcalan, kendisinin çözüm
için tek adres olduğunu bir kez daha gösterdi. Kasım
sonunda yapılan Avukat görüşmesinde A.Öcalan
“eylemsizlik” sürecinin Mart’ta bitebileceğini, “daha
kötü bir sürecin başlayabileceğini” söyledi. Notlarda
söylenenler şöyle idi:
“Burada son bir aydır herhangi bir görüşme olmuyor
ama bu ileride olmayacağı anlamına da gelmez.
Buradaki görüşmeler müzakere değil hatta diyalog
da değil aslında ben bir aracıyım, arabulucuyum burada.
Ben devlet ile PKK arasında aracıyım. Çünkü
henüz müzakerelere geçmedik. Müzakereye geçilse
gündem
49