kodeks cywilny - Gandalf

Tytuł II. Osoby
stosowanego przez powoda) nie ma podstaw do przyjęcia wykładni tego wzorca na korzyść
konsumenta (art. 385 § 2 k.c.)” (wyrok SN z 19 stycznia 2006 r., IV CK 372/05, LexPolonica
nr 1826349).
8. Osoba korzystająca z usług portalu tematycznego skierowanego do osób o wykształceniu
prawniczym będzie klasyfikowana jako konsument (bądź nie), nie przez pryzmat usług, jakich
poszukuje, ale przez pryzmat przedmiotu czynności prawnej, którą zawiera. Czynność ta musiałaby
się bezpośrednio wiązać z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, aby stwierdzić, że
taki korzystający nie jest konsumentem (wyrok SA w Warszawie z 23 sierpnia 2011 r., VI ACa
262/11, „Gazeta Prawna” 2011, nr 192, s. 8).
9. Niedopuszczalna jest rozszerzająca wykładnia pojęcia konsumenta w dyrektywie o nieuczciwych
klauzulach umownych, która określa go jako osobę fizyczną. Rozszerzanie ochrony
konsumenckiej w prawach krajowych pozostaje więc nadal dozwolone, także w jej zakresie
podmiotowym, pod takim tylko warunkiem, że daje się pogodzić z zasadami ustanowionymi
w traktatach wspólnotowych (orzeczenie ETS z 22 listopada 2001 r. w połączonych sprawach
Cape Snc przeciwko Idealservice Srl i Idealservice MN RE Sas v. OMAI Srl, C-541/99, Zb.Orz.
2001, nr 11B, s. I-9049).
Poglądy doktryny
10. Istnienie bezpośredniego związku między czynnością prawną a działalnością gospodarczą
lub zawodową podmiotu dokonującego czynności oznacza, że podmiot ten występuje w istocie
w roli przedsiębiorcy, a zatem nie może być jednocześnie uważany za konsumenta. Trzeba
zatem założyć, że obie te role są niepołączalne, a ich określenia pozostają ze sobą w stosunku
funkcjonalnej korelacji (por. Z. Radwański (red.), Zielona księga..., s. 39).
11. W przypadku definicji zawartej w art. 22 1 wykładnia językowa zawodzi. Posługując się
wykładnią systemową i celowościową, należy więc przepis ten rozumieć jako ograniczający pojęcie
konsumenta tylko do stosunków osoby fizycznej z przedsiębiorcą. Bez takiego zastrzeżenia
definicja z art. 22 1 jest zdecydowanie za szeroka i prowadzi do objęcia terminem „konsument”
osób fizycznych, których nie powinno się tak traktować, gdyż sprzeciwia się temu charakter
regulacji dotyczących konsumentów (J. Frąckowiak, Instytucje prawa…, s. 15).
12. Z uwagi na nową definicję konsumenta wprowadzoną przez art. 22 1 , która nie wymaga,
aby drugą stroną umowy zawieranej przez konsumenta był przedsiębiorca, wydaje się, że
art. 385 § 2 będzie miał zastosowanie również do umów zawieranych między konsumentami,
jeśli jeden z nich posłuży się wzorcem umowy (K. Kruszewska-Sobczyk, M. Sobczyk, Niedozwolone
klauzule…, s. 109).
13. Z uwagi na gospodarczy cel czynności konsumentem nie jest więc osoba zawierająca nawet
tylko jednorazowo umowę zastrzegającą dla niej osiągnięcie celu gospodarczego. W świetle
obecnie funkcjonującej definicji działalności gospodarczej nie ma działalności gospodarczej tam,
gdzie nie występuje motyw zysku (por. S. Koroluk, Nowa definicja…, s. 26).
14. Notariusz zawierający umowę na podstawie art. 5 pr.not. nie występuje jako profesjonalista
w ramach obrotu konsumenckiego, ponieważ wykonuje funkcje publiczne (A. Oleszko,
Strony czynności…, s. 9).
DOBRA OSOBISTE CZŁOWIEKA
Art. 23
Art. 23. Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda
sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność
mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają
pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
Piotr Nazaruk
59