kodeks cywilny - Gandalf

More documents

Recommendations

Info

Art. 25 Księga I. Część ogólna waniu materiałów prasowych (wyrok SN z 7 listopada 2002 r., II CKN 1293/00, OSNC 2004, nr 2, poz. 27). 13. „Symbol osoby prawnej jest nośnikiem jej tożsamości w zewnętrznym odbiorze i podobnie jak nazwa czy firma stanowi dobro osobiste, które podlega ochronie na podstawie art. 24 w zw. z art. 43 k.c.” (wyrok SN z 7 marca 2003 r., I CKN 100/01, LexPolonica nr 375443). 14. Na gruncie art. 24 § 1, jak i przepisu art. 417 § 1, podstawową przesłanką warunkującą odpowiedzialność stanowi bezprawność takiego działania lub zaniechania (wyrok SA we Wrocławiu z 14 marca 2012 r., I ACa 140/12, Lex nr 1130915). 15. „Zgodnie z art. 24 § 2 k.c. poszkodowany wskutek naruszenia dobra osobistego może żądać odszkodowania tylko w przypadku wyrządzenia mu w następstwie takiego naruszenia szkody” (wyrok SN z 19 kwietnia 1977 r., I PR 22/77, LexPolonica nr 318034). Poglądy doktryny 16. Istnieje konieczność budowania indywidualnych kryteriów oceny według miary, zwyczajów środowiska, o ile do analizowanego zachowania doszło w kręgu tego środowiska, a strony sporu (poszkodowany i sprawca) akceptowali jego zwyczaje. Niekiedy reguły środowiskowe mogą stać w jaskrawej sprzeczności z zasadami przyjętymi w społeczeństwie (<strong>kodeks</strong> recydywistów). Jeśli zasady te są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nie jest możliwe ocenianie wedle nich, czy doszło do naruszenia dóbr osobistych (szerzej na ten temat B. Kordasiewicz, W sprawie obiektywnych…, s. 17 i n.). 17. Tajemnicy bankowej nie można odmówić cech dóbr osobistych, a w przypadku wątpliwości powinno się sięgnąć do korzeni instytucji tajemnicy bankowej, czyli zagadnienia prywatności. Ochrona prywatności, w tym sfery dotyczącej sytuacji majątkowej jednostki, powinna uwzględniać możliwość obrony. Prawo bankowe w art. 105 ust. 5 przewiduje jedynie odpowiedzialność banku za szkody wynikające z ujawnienia tajemnicy bankowej i wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem. Z tego też względu istotna jest ochrona, którą dają przepisy dotyczące dóbr osobistych. Warto podkreślić, że roszczenia z Kodeksu cywilnego i Prawa bankowego, na podstawie art. 24 § 3 k.c., nie wykluczają się (A. Żygadło, Ochrona tajemnicy…, s. 60). DOMICILIUM Rozdział II MIEJSCE ZAMIESZKANIA Art. 25. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zagadnienia ogólne 1. Miejsce zamieszkania stanowi, oprócz imienia i nazwiska oraz wieku, element indywidualizujący osobę fizyczną, wskazując jej związek z określoną miejscowością. Pobyt stały (zwykły) polega na faktycznym przebywaniu, zamieszkiwaniu w danej miejscowości. Zamieszkanie połączone jest zwykle z określonym tytułem prawnym do lokalu i posiadaniem w nim przedmiotów niezbędnych do materialnej egzystencji. Składnikiem pobytu stałego jest realizowanie w danej miejscowości obiektywnie sprawdzalnej aktywności życiowej (rodzinnej, zawodowej, społecznej). 2. Definicja prawna miejsca zamieszkania. Jest to pojęcie prawne z zakresu prawa cywilnego; używając go, dokonuje się m.in. indywidualizacji określonej osoby fizycznej. Nie jest ono 64 Piotr Nazaruk
Tytuł II. Osoby jednak – o czym należy pamiętać – pojęciem jednoznacznym. Używa się go zarówno – jak ma to miejsce w art. 25 – na określenie miejscowości, jak i w znaczeniu ściślejszym, tj. na oznaczenie konkretnego lokalu mieszkalnego, z określeniem nie tylko miejscowości, ale również nazwy ulicy (jeżeli w miejscowości są ulice), numeru domu i mieszkania. Przy określaniu miejsca zamieszkania, w ścisłym znaczeniu tego pojęcia, wskazuje się często także nazwę województwa, w którym miejscowość jest położona. 3. Składniki miejsca zamieszkania mają charakter obiektywny, czyli pobyt stały w danej miejscowości (corpus) oraz subiektywny w postaci uzewnętrznionego zamiaru, woli tego pobytu (animus). Łączne występowanie tych składników pozwala wskazać daną miejscowość jako centrum życiowej aktywności osoby, w którym koncentrują się jej interesy osobiste i majątkowe. 4. Zamiar stałego pobytu to dokonany przez osobę fizyczną wybór miejsca przebywania na stałe. Powzięcie i wyrażenie takiego zamiaru nie jest czynnością prawną, choć zawiera elementy woli. Analizy składników zamieszkania należy dokonywać łącznie, ponieważ składnik mentalny animus manifestuje się w szczególności w postaci konkretnych, obiektywnie sprawdzalnych zachowań składających się na corpus, a zatem ich rozdzielenie służy tylko potrzebom teoretycznego opisu. 5. W praktyce stosowania prawa, w tym w praktyce sądowej, spotykamy się częściej z pojęciem „zamieszkanie” w potocznym znaczeniu niż w znaczeniu przewidzianym w art. 25. Stosowanie tego przepisu wchodzi w grę najczęściej w sprawach, w których występuje tzw. element zagraniczny (np. stosuje się przepisy Prawa prywatnego międzynarodowego), nie ma on natomiast zastosowania w takich sprawach, jak: wstąpienie w stosunek najmu (ustawa z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego – tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), przyjęcie do spółdzielni mieszkaniowej i przydział lokalu mieszkalnego po byłym członku (ustawa z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych – tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), czy też w sprawach z zakresu spełnienia świadczeń wynikających z umów cywilnoprawnych (art. 454 § 1 k.c.). Zagadnienia szczegółowe i problemy praktyczne 6. Kryterium miejsca zamieszkania znajduje zastosowanie w szczególności: dla określenia miejsca zawarcia umowy w drodze przyjęcia oferty w sytuacji opisanej w art. 70 § 2 (miejsce zamieszkania oferenta); w art. 454 § 1 dla określenia miejsca spełnienia świadczenia; w art. 467 pkt 1 jako przesłanka uzasadniająca złożenie świadczenia do depozytu sądowego (gdy dłużnikowi nie jest znane miejsce zamieszkania wierzyciela); dla określenia właściwości miejscowej sądu w sprawach <strong>cywilny</strong>ch (art. 27, 32, 39, 41, 42, 447, 461 § 2, art. 508, 526 § 1, art. 544 § 2, art. 567 1 , 569, 589 § 1, art. 599, 602, 628, 692, 694 2 , 1151 1 k.p.c.). Wybrane tezy z orzecznictwa Art. 25 7. „Przesłanka «stałego mieszkania z najemcą» zawierała wymóg, aby osoba wymieniona w art. 8 ust. 1 ustawy z 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, nie miała innego mieszkania, a lokal zajmowany przez tę osobę z najemcą stanowił centrum jej spraw życiowych” (wyrok SN z 12 września 2001 r., V CKN 1827/00, LexPolonica nr 379774). 8. Bez znaczenia jest rzeczywiste miejsce zamieszkania osoby pozostającej pod opieką, o którym mowa w art. 25, gdyż decydujący jest stan prawny, a nie faktyczny dotyczący osoby pozostającej pod opieką (postanowienie NSA z 24 marca 2011 r., I OW 187/10, LexPolonica nr 2597336). 9. „Skoro miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 k.c.), a sądem miejscowo właściwym jest sąd miejsca Piotr Nazaruk 65
Page 2 and 3:
Kodeks cywilny Komentarz Jerzy Cisz
Page 4 and 5:
Spis treści Wykaz skrótów . ....
Page 6 and 7:
Spis treści Rozdział I. Przepisy
Page 8 and 9:
I. AKTY PRAWNE Wykaz skrótów k.c.
Page 10 and 11:
Wykaz skrótów u.o.u.o. - ustawa z
Page 12 and 13: III. LITERATURA Wykaz skrótów 1.
Page 14 and 15: Wykaz skrótów wilnego, red. nacz.
Page 16 and 17: Przedmowa Kodeks cywilny jest jedny
Page 18 and 19: Art. 1 Księga I. Część ogólna
Page 22 and 23: Art. 2-3 Księga I. Część ogóln
Page 24 and 25: Art. 3 Zagadnienia szczegółowe i
Page 38 and 39: Art. 8 Zagadnienia szczegółowe i
Page 48 and 49: Art. 15-16 OGRANICZONA ZDOLNOŚĆ D
Page 56 and 57: Art. 22 1 Księga I. Część ogól
Page 58 and 59: Art. 23 Zagadnienia ogólne Księga
Page 68 and 69: Art. 30 Wybrane tezy z orzecznictwa
Page 76 and 77: Art. 34 Poglądy doktryny Księga I
Page 82 and 83: Art. 39 Wybrane tezy z orzecznictwa
Page 84 and 85: Art. 40 Poglądy doktryny Księga I
Page 94: Art. 43 3 Księga I. Część ogól
show all

kodeks cywilny - Gandalf

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?