full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Edward Mleczko<br />
uzyskanych wyników do budowania koncepcji metodologicznych<br />
badania szeroko pojętej motoryczności<br />
człowieka, to trudno było recenzentowi nie zauważyć<br />
takich wartości w efektach penetracji badawczej poznańskiego<br />
antropomotoryka.<br />
I po tak bardzo dobrym (a może nawet entuzjastycznym)<br />
przyjęciu przez recenzenta pracy przychodzi<br />
czas na wskazanie kwestii – jego zdaniem – dyskusyjnych.<br />
W pracy, badając różne relacje między zmiennymi<br />
zależnymi i niezależnymi, najczęściej brano pod uwagę<br />
całość zebranego materiału w grupie osobników w wieku<br />
60–87 lat. Zgodnie z różnymi systemami periodyzacji<br />
ontogenezy przyjmuje się od starożytności, że starość<br />
stanowi jej jeden długi etap. To prawda. W XXI wieku<br />
można mieć jednak zastrzeżenia, czy ludzie w tym przedziale<br />
wieku tworzą grupę jednorodną pod względem<br />
potencjału biologicznego. O tym, że tak nie jest, można<br />
wnioskować nie tylko na podstawie realiów własnego<br />
życia, ale nade wszystko z wyników obserwacji tempa<br />
procesów katabolicznych w polskiej populacji.<br />
Wydaje się, że o słuszności wcześniejszego zastrzeżenia<br />
świadczą także wyniki badań zamieszczone<br />
w recenzowanej pracy. Uważny czytelnik zapewnie<br />
zwróci uwagę na efekty zastosowania metody korelacji<br />
cząstkowej i prostej. Pierwsza z wymienionych metod<br />
statystycznych pozwoliła na ujawnienie niedostrzeganego<br />
powiązania w przypadku zastosowania korelacji<br />
prostej wieku z cechami somatycznymi. Jak konstatuje<br />
Autor (s. 65):<br />
Można stwierdzić, że niewykazanie wcześniej statystycznie<br />
istotnej korelacji pomiędzy PA-EE a obwodem talii i wskaźnikiem<br />
WHR było spowodowane wzajemnymi interkorelacjami tych czynników<br />
z wiekiem i masą ciała, co wpłynęło na obniżenie współczynników<br />
korelacji prostej.<br />
Należy zgodzić się z tym stwierdzeniem. Właściwie<br />
dobrana metoda statystyczna ujawnia niedoskonałości<br />
prostych technik. Potwierdzają to także wyniki własnych<br />
badań 5 . Szkoda tylko, że wymienione wyżej rezultaty<br />
poszukiwań badawczych nie znalazły odzwierciedlenia<br />
we wnioskach Autora rozprawy i zarysie kontynuacji<br />
podjętej problematyki badawczej (s. 139). Wydaje się,<br />
że w planowanych badaniach ciągłych czynnik wieku<br />
wymusi przyznanie mu należnego miejsca.<br />
Poza tym można zastanowić się, czy w przyszłych<br />
pracach nie należałoby uwzględnić także osobniczego<br />
charakteru tempa starzenia się. Jak stwierdza<br />
5<br />
Por. Januszewski J, Mleczko E: Wiek morfologiczny a wybrane<br />
komponenty sprawności fizycznej chłopców w ujęciu zdrowia (H-RF).<br />
Antropomotoryka, 2008; 42: 17–34.<br />
przecież W. Osiński w swojej Antropomotoryce 6 : „W<br />
żadnym z wcześniejszych okresów nie występują<br />
w motoryczności człowieka tak duże różnice indywidualne,<br />
jak w tym”. Pięknie o tym zjawisku mówi prof.<br />
Ryszard Przewęda 7 : „Stają się one nie mniej dla niego<br />
znamienne, aniżeli rysy twarzy lub kształt sylwetki”.<br />
Wierzę więc w to, iż w niedługim czasie będzie obowiązywać<br />
inny podział ontogenezy ludzi po 60. roku<br />
życia, a co za tym idzie – zwróci się uwagę na konieczność<br />
stosowania relatywnej oceny sprawności<br />
fizycznej ze względu na zróżnicowane tempo procesów<br />
inwolucyjnych (na wzór relatywnego sposobu<br />
oceny sprawności fizycznej u dzieci dojrzewających<br />
w różnym tempie).<br />
Wydaje się, że dobrze byłoby, gdyby formułując<br />
wnioski do swej pracy poznański teoretyk wychowania<br />
fizycznego zwrócił baczniejszą uwagę na skutki i zalecenia<br />
odnoszące się do stosunkowo słabych efektów<br />
pracy pedagogicznej w zakresie osiągania celów kierunkowych<br />
wychowania fizycznego u części badanych<br />
osobników. Prawdopodobnie może to świadczyć o tym,<br />
że proces wychowania do uczestnictwa w kulturze fizycznej<br />
nie jest trwały i dlatego musi być kontynuowany<br />
przez całe życie, także w późniejszych okresach rozwoju<br />
biologicznego człowieka.<br />
Jak wynika z dotychczasowych rozważań, zawartość<br />
treściowa książki Roberta Szeklickiego zmusza do<br />
zadumy nad jej wartością oraz w myśl założeń dialektycznych<br />
prowadzi do refleksji: Jak dalej rozwijać dotychczas<br />
zdobytą wiedzę o nieuniknionych procesach<br />
inwolucyjnych rozwoju ontogentycznego, by życie człowieka<br />
było dłuższe? Co robić, aby w tak trudnym okresie<br />
rozwoju ontogenetycznego człowiek nie powielał<br />
życzeń Sybilli Kumańskiej? Jestem przekonany o tym,<br />
że czytelnicy monografii pt. Habitualna aktywność mężczyzn<br />
po 60. roku życia: konsekwencje morfologiczne<br />
i metaboliczne oraz uwarunkowania społeczne z lektury<br />
tej pracy wyniosą dogłębną znajomość stanu wiedzy<br />
na temat wkładu nauk o kulturze fizycznej w rozwiązanie<br />
zasygnalizowanych wyżej problemów na początku<br />
XXI wieku. Wiele z owych problemów czeka na rozwiązanie.<br />
Należy mieć nadzieję, że dalsza działalność naukowa<br />
przedstawiciela młodego pokolenia poznańskiej<br />
szkoły antropomotoryki wniesie znaczący wkład w to<br />
dzieło. Chcę Go zapewnić, że w takim szlachetnym<br />
wysiłku twórczości naukowej może liczyć na wsparcie<br />
krakowskiej „Antropomotoryki”!<br />
6<br />
Por. Osiński W: Antropomotoryka. Poznań, AWF, 2003.<br />
7<br />
Por. Przewęda R: O zmianach motorycznych w życiu człowieka.<br />
Warszawa, PTNKF, 1980.<br />
– 118 –