full text - Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

Leszek Gargula, Przemysław Bujas, Dariusz Tchórzewski
rozkładu zmiennych z rozkładem normalnym za pomocą
testu Shapiro-Wilka. Do porównania poziomu
wskaźników między grupami zastosowano test
analizy wariancji ANOVA. Wykorzystano test post
hoc RIR Tukeya dla nierównych liczności oparty na
standaryzowanym rozstępie umożliwiającym grupowanie
średnich [9]. Metoda ta pozwoliła określić
poziom istotności różnic między średnimi wynikami
poszczególnych grup narciarzy i łyżwiarzy. Za istotne
statystycznie przyjmowano różnice, dla których
p < 0,05.
Wyniki badań
Zastosowane metody statystyczne pozwoliły na określenie
różnic w poziomie sprawności motorycznej
między poszczególnymi reprezentantami dyscyplin zimowych
zarówno w grupie dziewcząt, jak i chłopców.
Otrzymane rezultaty badań nie wskazują na istotne
zróżnicowanie między trzema poddanymi analizie grupami
żeńskimi. Statystycznie istotne różnice wystąpiły
jedynie w ocenie parametrów wytrzymałościowych
(bieg na 800 m) między rówieśniczkami uprawiającymi
narciarstwo zjazdowe (NZ) i narciarstwo biegowe (NB)
na korzyść tych drugich (p < 0,05). Różnice międzygrupowe
oparte na średnich wynikach poszczególnych
wskaźników sprawności motorycznej dziewcząt (zdolności
koordynacyjne, szybkościowe, siłowe, wytrzymałościowe
i sprawność ukierunkowana) zostały przedstawione
na rycinach 1–5.
Wśród chłopców analizie poddano pięć dyscyplin
zimowych: narciarstwo zjazdowe (NZ), narciarstwo
biegowe (NB), kombinację norweską (KN), łyżwiarstwo
szybkie (ŁS) i skoki narciarskie (SK). Ustalono,
że zróżnicowanie międzygrupowe nie nastąpiło jedynie
w parametrach oceniających zdolności siłowe na
podstawie testów siady z leżenia, rzut piłką lekarską
i zwis na rękach ugiętych. W przypadku zdolności koordynacyjnych
zawodnicy kombinacji norweskiej istotnie
(p < 0,05) przewyższyli swoich rówieśników uprawiających
narciarstwo zjazdowe w poziomie orientacji
przestrzennej badanej za pomocą aparatu krzyżowego.
Analiza poziomu zdolności szybkościowych, diagnozowana
za pomocą takich populacyjnych testów,
jak skok w dal z miejsca i bieg na 10 metrów, wykazała
znaczną wyższość skoczków narciarskich nad łyżwiarzami
szybkimi i zawodnikami uprawiającymi kombinację
norweską (w próbie skoku w dal z miejsca). Z
kolei narciarze biegowi uzyskali istotną statystycznie
przewagę nad zawodnikami kombinacji norweskiej
zarówno w biegu na 10 metrów, jak i w skoku w dal
z miejsca.
Największe zróżnicowanie rezultatów wśród mężczyzn
zaobserwowano w ocenie poziomu parametrów
wytrzymałościowych. Zgodnie z oczekiwaniami narciarze
biegowi zarówno w próbie biegu wahadłowego,
jak i w biegu na 1500 metrów statystycznie istotnie
(p < 0,05) wygrali rywalizację z łyżwiarzami szybkimi,
narciarzami zjazdowymi i narciarzami specjalizującymi
się w kombinacji norweskiej. Lekkie zaskoczenie wy-
Ryc. 1. Poziom zdolności koordynacyjnych u 15-letnich dziewcząt
uprawiających ŁS, NB, NZ
Fig. 1. Coordination ability level of 15 years old girls training speed
skating, cross-country skiing, downhill skiing
Ryc. 2. Poziom zdolności szybkościowych u 15-letnich dziewcząt
uprawiających ŁS, NB, NZ
Fig. 2. Speed ability level of 15 years old girls training speed
skating, cross-country skiing, downhill skiing
– 90 –