Koncepcje i praktyka e-edukacji - Rozwój e-edukacji w ...

E-nauczanie a zarządzanie potencjałem intelektualnym uczelniSkuteczne zarządzanie potencjałem uczelni da się zatem sprowadzić do:• takiego podziału potencjału użytecznego nauczyciela akademickiego, aby jegoobowiązki były jak najlepiej dopasowane do jego zdolności (naukowych, dydaktycznychi organizacyjnych),• takiego „oprzyrządowania” i takiej organizacji jego pracy, które umożliwią murealizację jego obowiązków w znormalizowanym czasie pracy.W praktyce jednak decyzje podejmowane przez władze uczelni w obszarze zarządzaniakadrą w dużej mierze są schematyczne (ich postawą jest wykaz stanowisk) oraz oparte naintuicji bezpośrednich przełożonych. Profesjonalne zarządzanie kompetencjami nauczycieliakademickich i ich wykorzystaniem jest w polskiej rzeczywistości niezwykle rzadkie (o ilew ogóle występuje).Tymczasem, jak łatwo się domyślić, zarządzanie oparte na intuicji wiąże się z szeregiemniebezpieczeństw:• wszystkie przydzielone nauczycielowi obowiązki łącznie mogą przewyższać wartośćjego potencjału użytecznego;• wszystkie przydzielone nauczycielowi obowiązki łącznie mogą mieć mniejsząwartość od jego potencjału użytecznego;• przeciążenie nauczyciela pracą w jednej lub dwóch dziedzinach może spowodowaćradykalne obniżenie możliwości w pozostałych – na przykład typową sytuacjąw przypadku młodszych pracowników jest zlecanie im zbyt wielu zajęć dydaktycznychi prac organizacyjnych, co powoduje zaniedbywanie przez nich pracynaukowej;• problemem jest również nadmierne poleganie na inwencji nauczycieli przy jednoczesnymbraku dbałości o właściwą organizację ich pracy – w przypadku e-edukacjijest to np. rezygnacja z instytucjonalnego wsparcia i pozostawienie realizacji zajęćz użyciem nowych technologii internetowych lub mobilnych indywidualnej inicjatywieoraz aktywności nauczyciela.W każdym przypadku konsekwencją tego typu działań jest między innymi:• zmniejszenie skuteczności uczelni w realizacji jej właściwego, społecznego celu,a w szczególnych przypadkach również niektórych celów operacyjnych (np.sprawności studiów doktoranckich),• utrata przez uczelnię pewnej części zawodowego potencjału nauczycieli akademickich,• byle jaka lub pozorowana aktywność nauczycieli, a w efekcie ich demoralizacja.Zakładając, wydawałoby się, rzecz bezdyskusyjną – iż prace o charakterze administracyjnympowinny w możliwie najmniejszym stopniu obciążać nauczyciela akademickiego – bezszkody dla dalszego rozumowania można czas na nie poświęcony pominąć i przyjąć, że podziałsił i czasu nauczyciela między dydaktykę i badania oraz wykorzystanie jego kompetencjiw tych obszarach mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia przez uczelnię jej nadrzędnegocelu społecznego.Wydaje się, iż bardzo istotną rolę odgrywają w tym względzie technologie informatyczne.Ich racjonalne użycie do współpracy ze studentami może stać się newralgicznym czynnikiemwarunkującym skuteczność realizacji celów uczelni, ponieważ stanowią one swego rodzaju„oprzyrządowanie” warsztatu dydaktycznego nauczyciela.15