Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

“Dün, genç Drebber’la evlendi. Dayan, dostum, bana dayan; yorgunluktan bitkin düşmüşsün, hiç halin
kalmamış.”
“Bana aldırma,” dedi Hope bitkin bir şekilde. Yüzünün rengi iyice solmuş ve ayağının dibindeki büyük
kayanın üzerine çökmüştü. “Evlenmiş mi dedin?” diye sordu umutsuzca.
“Dün evlendi - Aşağıda gördüğün bayrakların sebebi de bu. Genç kızı, elde etmek için genç Drebber ve
genç Stangerson arasında bir mücadele olmuş. İkisi de sizin peşinizdeki gurupta yer almış ve
Stangerson’un kızın babasını vurmuş olması, kızla evlenmesi için daha geçerli bir sebep olmuş ama, kızla
kimin evleneceği mecliste tartışılınca, Drebber’ı destekleyenler daha güçlü çıktığı için Peygamber, kızı
ona verdi. Ama hiç kimse, ona çok uzun süre sahip olamayacak çünkü dün, yüzünde ölümü gördüm. Canlı
bir kadından çok, canlı bir ölüyü andırıyordu. Gidiyor musun?”
“Evet, gidiyorum,” dedi yerinden kalkan Jefferson Hope. Gözlerinde uğursuz bir ışık parıldarken,
yüzündeki ifade o kadar sert ve değişmezdi ki, yüzü mermerden yapılmışa benziyordu.
“Nereye gidiyorsun?”
“Boş ver,” dedi ve tüfeğini omzuna astıktan sonra hızlı adımlarla geçitten aşağı inip uzaklaşarak vahşi
hayvanların inlerinin bulunduğu dağlarda gözden kayboldu. Artık, dağlarda yaşayan bütün vahşi
hayvanların içinde, ondan daha vahşisi ve tehlikelisi yoktu.
* * *
Mormon’un kehaneti yerini bulacaktı. Babasının korkunç ölümünden midir yoksa zorla sürüklendiği
nefret verici evlilik yüzünden midir bilinmez, zavallı Lucy, bir daha kendine gelemedi ve iyice bitkin
düştükten bir ay sonra öldü. Lucy’le, John Ferrier’in mülkleri için evlenmiş olan ayyaş kocası, karısının
ölümünden dolayı hiçbir bir üzüntü duymazken, diğer karıları onun için yas tutup Mormon geleneklerini
yerine getirerek, cenazeden önceki gece kızın başında beklediler. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte tabutun
başında toplanmışlardı fakat, tarif edilemez bir korkuyla ve şaşkınlıkla, kapının açıldığını ve vahşi
görünüşlü, yanık tenli, paçavralar içindeki bir adamın, içeri girdiğini gördüler. Adam, korkudan yere
çömelen kadınlara hiç bakmadan ve tek bir söz bile etmeden, bir zamanlar Lucy Ferrier’in saf ruhunu
barındıran sessiz beyaz figüre doğru ilerledi. Kızın üzerine eğilerek, dudaklarını kızın soğumuş alnına
dokundurduktan sonra kızın parmağındaki alyansı çıkardı. “Böyle gömülmeyecek,” diye vahşice
bağırdıktan sonra, kadınlar imdat bile isteyemeden merdivenlerden inerek kayboldu. Olup bitenler o
kadar tuhaf bir şekilde ve kısa bir zamanda gelişmişti ki kızın, bir zamanlar bir gelin olduğunu kanıtlayan
altın alyansın ortadan kaybolması gibi inkâr edilemez bir gerçek olmasaydı, görenler ne kendi gözleriyle
gördüklerine inanacaklardı ne de başka insanları, gördüklerine inandırabileceklerdi.
Birkaç ay boyunca, Jefferson Hope tuhaf ve vahşî bir hayat sürüp tüm benliğini saran şiddetli intikam
duygusunu kalbinde besleyerek dağlarda başıboş bir halde, gezinip durdu. Esrarengiz bir figürün,
kasabada sinsi sinsi dolaştığı ve ıssız dağlarda sık sık göründüğü yolunda çıkan söylentiler şehrin her
yanına yayılmıştı. Bir gün, bir kurşun ıslık çalarak Stangerson’un penceresinden girip, Stangerson’un üç
santim ilerisine saplanmıştı. Başka bir gün ise, Drebber sarp bir kayalıktan geçerken, büyük bir kaya
parçası üzerine yuvarlandı ve kendisini bekleyen korkunç ölümden yüzükoyun yere atlayarak ancak
kurtulabildi. İki genç Mormon’un, hayatlarına kast etmeye yönelik bu olayların nedenini keşfetmesi pek
uzun sürmedi ve düşmanlarını ölü ya da diri yakalamak amacıyla, dağları defalarca aradılar ama her
seferinde başarısız oldular. Ardından, tek başlarına ya da akşam karanlığından sonra evden dışarı
çıkmamaya ve evlerini sıkı bir koruma altına almaya karar verdiler. Bir süre sonra, bu önlemleri
gevşettiler çünkü düşmanlarından ses seda çıkmamıştı. Zamanla, bu intikam ateşinin söneceğini