Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

enim de sizin gibi, adaletin bir bekçisi olduğuma inanıyorum.
Adamın anlattıkları o kadar korkunç ve tavırları o kadar etkileyiciydi ki sessiz ve düşüncelere dalmış
bir halde oturduğumuz yerden bir süre kalkamadık. Bezgin hâllerine karşın, resmi dedektifler bile,
Jefferson Hope’un, anlattıklarını hayretler içinde dinlemişlerdi. Odaya sessizlik hakimdi. Hiç kimse, tek
bir kelime bile etmiyordu. Yalnız stenoyla not almakta olan Lestrade’in kaleminin sesini duyuyorduk.
“Açıklığa kavuşturmak istediğim bir tek nokta var,” dedi Sherlock Holmes, en sonunda. “Gazeteye ilan
verdiğim yüzük için buraya gelen suç ortağınız kimdi?”
Tutuklu, şakacı bir şekilde arkadaşıma kurnazca göz kırptı. “Kendime ait sırları sizlere anlatabilirim,”
dedi, “ama başka insanların başına dert açmam. Gazetedeki ilanınızı görünce bunun ya bir tuzak olduğunu
ya da aradığım yüzük olduğunu düşündüm. Arkadaşım, gönüllü bir şekilde gidip ne olup bittiğini gördü.
Zekice hareket ettiğimi inkâr edemezsiniz.”
“Buna hiç şüphe yok,” dedi Holmes, içtenlikle.
“Şimdi, baylar,” dedi Müfettiş, ciddi bir sesle. “Yasaların gerektirdiklerini yerine getirmemiz gerek.
Tutuklu, perşembe günü, hakimlerin karşısına çıkacak ve sizin de mahkemeye şahitler olarak katılmanız
gerekiyor. O zamana kadar ondan ben sorumluyum.” Konuşurken zili çalması üzerine, birkaç gardiyan
içeri girip tutukluyu götürürken, arkadaşımla birlikte polis merkezinden çıktık ve Baker Sokağına dönmek
için bir araba tuttuk.