Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

“Peki nereye gidiyorsunuz?”
“Bilmiyoruz. Tanrının eli, Peygamberimize yardım ederek bizlere yol gösteriyor. Onun karşısına
çıkmalısınız. Sizinle ne yapacağımıza o karar verecektir.”
Bu sırada, tepenin eteklerine varmışlar ve çevrelerini bir hacı kalabalığı sarmıştı - soluk yüzlü, uysal
bakışlı kadınlardan; güçlü, şen çocuklardan ve ciddi, sıkıntılı erkeklerden oluşan bir kalabalık.
Yabancılardan birinin küçük bir kız çocuğu olduğunu, diğerinin de perişanlığını görünce, şaşkınlık ve
teselli dolu sözler yükseldi. Büyüklüğü, aşırı süslülüğü ve güzelliğiyle göze çarpan bir arabaya varana
kadar yabancılara yol gösteren Mormon, hiç durmadan yoluna devam etti, peşlerinden kalabalık bir
Mormon kitlesi takip ediyordu. Diğer arabalara iki ya da en çok dört at bağlanırken, bu arabaya altı at
bağlanmıştı. Sürücünün yanında otuzundan fazla göstermeyen bir adam oturuyordu ama tavırları ve
yüzündeki kararlı ifade, onun bir lider olduğuna işaret ediyordu. Siyah ciltli bir kitap okuyordu.
Kalabalığın yaklaştığını görünce, kitabı bir kenara koydu ve olup bitenleri anlatan Mormon’u dikkatle
dinledi. Ardından, yolunu kaybetmiş adamla kıza döndü.
“Sizi yanımıza alırsak,” dedi ciddi bir şekilde, “ Ancak, bizim inancımıza bağlı inananlar olursanız
alabiliriz sizleri. Sürümüzde hiçbir kemirici kurda yer yoktur. Bu vahşi doğada sizlerden geriye
kemiklerinizin kalmasını istemiyorsanız, meyveyi çürüten o küçük kurtlardan olmadığınızı zamanla
kanıtlamalısınız. Bu şartlar altında bizimle gelecek misiniz?”
“Sanırım, şartınız ne olursa olsun sizinle geleceğiz,” dedi Ferrier, bu sözü öyle üstüne basarak söyledi
ki ağırbaşlı yaşlılar bile, gülmekten kendilerini alamadılar. Yalnızca lider, o sert ve etkili ifadesini
korudu.
“Onu götürün, Stangerson Kardeş,” dedi, “Ona, ve çocuğa yiyecek ve içecek verin. Ona kutsal
inançlarımızı öğretmek de sizin göreviniz olsun. Çok zaman kaybettik. İleri. Zion’a, [38] ileri!”
“Zion’a ileri!” diye bağırdı mormon kalabalığı; bu sözler, kervan boyunca dalgalanıp çok uzaklarda bir
mırıltı olarak kaybolana kadar ağızdan ağıza dolaştı. Kırbaçların şaklamasıyla ve tekerleklerin
gıcırtısıyla, büyük arabalar harekete geçtiler ve çok geçmeden tüm kervan bir kez daha yola koyuldu.
Yolda rastladıkları adamla kıza bakmakla görevlendirilen Yaşlı adam, onları, bir şeyler yiyip içmeleri
için arabasına götürdü.
“Burada kalacaksınız,” dedi. “Birkaç gün içinde bitkinliğinizden eser kalmaz. Bu sırada, şu andan
itibaren sonsuza dek bizim dinimizdensiniz. Brigham Young böyle buyurdu ve Tanrının sesi olan Joseph
Smith’in sesiyle konuştu.”