Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

SONUÇ
Perşembe günü hakimlerin karşısına çıkmamız konusunda hepimiz uyarılmıştık ama Perşembe günü
geldiğinde, şahitliğimizi gerektirecek bir durum kalmamıştı. Daha yüce bir Hakim, söz konusu meseleyle
bizzat ilgilenmiş ve Jefferson Hope, kendisine ilâhî adaletin uygulanacağı mahkemenin önüne çıkarılmıştı.
Yakalandığı günün gecesi, anevrizması baş göstermiş ve sabaha karşı, hücresinde, yere serili bir halde
yatarken bulunmuş. Yüzünde mutlu bir ifade varmış, sanki hayatının son anlarında, dolu dolu geçen
geçmişini hatırlamış ve gözü arkada kalmamıştı.
“Gregson ve Lestrade, ölüm haberini alınca öfkeden deliye dönecekler,” dedi Holmes, ertesi akşam
olay hakkında konuşurken. “Sanırım, gazetelerde kendilerinden övgüyle bahsedilmeyecek!”
“Jefferson Hope’un yakalanmasıyla pek âlâkaları olduğunu sanmıyorum,” diye cevap verdim.
“Bu dünyada yaptıklarınızın hiçbir önemi yoktur,” diye karşılık verdi arkadaşım, sert bir şekilde.
“Önemli olan, insanları yaptıklarına nasıl inandırabileceğindir. Neyse,” deyip biraz duraksadıktan sonra,
neşeli bir şekilde sözlerine devam etti. “Bu soruşturmayı kaçırmamakla iyi ettim. Bugüne kadar böyle bir
dâvâyla hiç karşılaşmamıştım. Basit olduğu kadar çok eğitici birkaç yönü olan bir dâvâydı.”
“Basit mi?” diye haykırdım.
“Aslında başka türlü de nitelendirilebilir,” dedi Sherlock Holmes, şaşırmama gülerek. “Soruşturmanın
son derece basit olmasının en iyi kanıtı, başka hiçbir yardıma başvurmadan, yalnızca birkaç basit
tümdengelimden yola çıkarak üç gün içinde suçluyu yakalamış olmamdır.”
“Bu doğru,” dedim.
“Sıradan olmayan bir şeyin, bir engel olmaktan öte, bir yol gösterici olduğunu size çoktan söylemiştim.
Bu tür bir sorunu çözerken, en önemli şey, olayların ardında yatanlar hakkında mantık yürütebilmektir. Bu,
çok faydalı ve kolay bir yoldur ama, insanlar bu yola pek başvurmazlar. Hayatın gündelik olaylarında ise
ilerisi hakkında mantık yürütmek daha faydalı olduğundan, diğer yol unutulur. Sentez yoluyla mantık
yürüten elli kişi varsa çözümlemelere vararak mantık yürüten bir kişi vardır.”
“İtiraf etmeliyim ki,” dedim, “Söylediklerinizden pek bir şey anlamadım.”
“Zaten anlamanızı da pek beklemiyordum. Bakalım daha açık nasıl anlatabilirim. Pek çok insana bir
olaylar zincirini anlatın, size sonucun ne olacağını söyleyeceklerdir. Akıllarında, bir araya getirdikleri bu
olaylardan yola çıkarak, bir şeylerin olup biteceğini söylerler. Fakat bir sonucu söylediğinizde, kendi
bilinçaltı akımlarından yola çıkarak, o sonuca ulaşmalarını sağlayan adımların neler olduğunu
söyleyebilecek insan sayısı azdır. Olayların ardında yatanlar hakkında mantık yürütmekten ya da
çözümlemelere gitmekten kastettiğim güç budur.”
“Anlıyorum,” dedim.
“Bu dâvâ, yalnızca sonucunu bildiğimiz fakat geri kalan her şeyi kendi başımıza bulmamızı gerektiren
bir dâvâydı. Mantık yürütürken yola çıktığım noktaları size anlatayım. Her şeye en başından
başlayacağım. Sizin de bildiğiniz gibi, eve doğru yürürken aklımda hiçbir düşünce yoktu. Doğal olarak,