Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

CAN PAZARI
Mormon’ların Peygamberiyle görüşmesini takip eden günün sabahı John Ferrier, Salt Lake’e gidip,
Nevada Dağlarına doğru yola çıkacak olan kervanda, tanıdığı kişiyi bulduktan sonra Jefferson Hope’a
yazdığı mektubu kendisine emanet etti. Mektubunda genç adama, kendilerini büyük bir tehlikenin tehdit
ettiğini ve geri dönmesinin ne kadar acil olduğu yazılıydı. Mektubu emanet ettikten sonra içi rahatladı ve
eve içi biraz olsun rahatlamış bir şekilde döndü.
Çiftliğine yaklaşırken girişteki çitlere iki atın bağlı olduğunu görünce şaşırdı. Evinin içine girip de
oturma odasında kendisini bekleyen iki genç adamı gördüğünde şaşkınlığı bir kat daha arttı. Uzun, solgun
yüzlü olanı, sallanan sandalyede arkasına yaslanıp, ayaklarını sobaya dayamıştı. Kalın enseli, sert ve
böbürlenen tavırları olan diğer genç adam, elleri ceplerinde, pencerenin önünde durmuş, herkes
tarafından sevilen bir şarkıyı ıslıkla çalıyordu.
John Ferrier, içeridekileri soğuk bir şekilde selâmlayıp, kim olduklarını sordu.
Elleri cebinde olan genç adam. “Belki bizi tanımıyorsunuz,” dedi. “Bu, Yaşlı Drebber’ın oğludur. Ben
de, Tanrı, elini uzatıp sizi doğru yola soktuğunda, sizinle birlikte yolculuk eden Joseph Stangerson’um.”
Pencerenin önündeki adam, “Eğer bizimkiler olmasaydı siz çoktan ölmüştünüz,” diye sırıtarak
mırıldandı.
“Babalarımızın da tavsiyesine uyup,” diye sözlerine devam etti Stangerson, “Kızınıza evlenme
teklifinde bulunmak için geldik, tabii siz ve kızınız hangimizi seçerse. Benim dört karım var ve Drebber
Kardeşin de yedi karısı olduğuna göre, kızınızla evlenmek için, sanırım, benim daha haklı bir nedenim
var.”
“Hayır, hayır, Stangerson Kardeş,” diye bağırdı beriki; “Sorun kaç karımız olduğu değil, kaçına
bakabildiğimiz. Babam, değirmenleri benim üzerime yaptı; ben daha zengin bir adamım.”
“Ama benim servetim, ileride daha da genişleyecek,” dedi Stangerson, sakin bir şekilde. “Tanrı,
babamı aramızdan ayırınca, çiftlikler ve deri fabrikası bana kalacak. O zaman, ben senden daha zengin
olacağım ve Kilisede daha yüksek bir konuma erişeceğim.”
“Kararı genç kız verecek,” dedi John Drebber, aynadaki yansımasına bakıp sırıtırken. “Her şeyi onun
seçimine bırakacağız.”
Bu konuşma sırasında, John Ferrier, kamçısını iki ziyaretçinin de sırtına indirmemek için kendini zor
tutmuş, kapının girişinde öfkeden kuduruyordu.
“Bana bakın,” dedi en sonunda, geniş adımlarla üzerlerine yürüyerek, “Kızım sizi çağırdığı zaman
geleceksiniz ama, o zamana kadar yüzünüzü bir daha görmek istemiyorum.”
İki genç Mormon, şaşkınlık içinde ona baktılar. Genç kızla evlenmek için aralarında verdikleri
mücadelenin hem kız için hem de baba için büyük bir onur kaynağı olduğunu sanıyorlardı. Fakat, işin
düşündükleri gibi olmadığını anladılar.