Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

KARANLIKTAKİ IŞIK
Lestrade’in bize verdiği bu haber o kadar önemli ve beklenmedik bir haberdi ki üçümüz de haklı olarak
serseme döndük. Gregson koltuğundan fırladığı gibi viski sodasını bir dikişte bitirdi. Hiç sesimi
çıkarmadan dudaklarını sıkmış ve kaşlarını çatmış vaziyette, Sherlock Holmes’a baktım.
“Şimdi de Stangerson!” diye mırıldandı. “Dâvâ büyüyor.”
“Önceden de yeterince büyüktü,” diye söylendi Lestrade, bir sandalye alarak. “Sanki bir savaş
meclisinin tam ortasına düştüm.”
“Bu - bu istihbarattan emin misiniz?” diye kekeledi Gregson.
“Elbette, şimdi onun odasından geliyorum,” dedi Lestrade. “Neler olup bittiğini ilk keşfeden ben
oldum.”
“Biz de Gregson’un konuyla ilgili görüşlerini dinliyorduk,” dedi Holmes. “Neler gördüğünüzü ve
yaptığınızı bize anlatmanızın bir sakıncası var mı?”
“Buna hiç itirazım yok,” diye cevap verdi Lestrade, aldığı sandalyeye, nihayet oturarak “Drebber’ın
ölümüyle Stangerson’un ilgisi olduğu düşüncesine çok inandığımı açıkça itiraf ediyorum. Bu son gelişme
ise, tamamen yanıldığımı gösteriyor. Kafamdaki sabit düşünceyle sekreterin, cinayet saatinde, nerede
olduğunu ve neler yaptığını öğrenmek için işe koyuldum. Ayın üçüncü gününün akşamında, saat sekiz
buçuk civarında Euston İstasyonunda birlikte görülmüşler. Sabaha karşı ikide de Drebber, Brixtone
Sokağında ölü bulundu. Aklımı kurcalayan soru, Stangerson’un saat 8.30’dan cinayet saatine kadar ne
yaptığı ve sonra ona ne olduğu. Liverpool’a çektiğim telgrafta adamın bir tarifini verdim ve yetkilileri
Amerikan gemilerini izlemeleri konusunda uyardım. Sonra Euston civarındaki tüm otelleri ve pansiyonları
arayarak işe koyuldum. Drebber ve arkadaşı ayrılmış olsalardı, arkadaşının geceyi doğal olarak civarda
bir yerde geçireceğini ve ertesi sabah da istasyona tekrar geleceğini düşünüyordum.”
“Buluşma yerini önceden kararlaştırmış olmalılar,” dedi Holmes.
“Öyle olduğu da kanıtlandı. Dün tüm geceyi boş yere sorular sorup, adamı aramakla geçirdim.
Araştırmalara, bu sabah erkenden, tekrar başladım ve saat sekizde Küçük George Sokağı’ndaki Halliday
Oteline gittim. Otelde, Bay Stangerson adında birinin kalıp kalmadığını sorunca bana olumlu cevap
verdiler.”
“Onun beklediği beyefendi hiç şüphesiz sizsiniz,”dediler. “ İki gündür bir beyefendiyi bekliyor.”
“Peki kendisi şu anda nerede?” diye sordum.”
“Yukarıda, uyuyor. Saat dokuzda uyandırılmak istedi.”
“Yukarı çıkıp onu bir an önce göreceğim,” dedim.
“Aniden karşısına çıkmamın sinirini bozacağını ve onu tedbirsizce konuşmaya sürükleyeceğini
düşündüm. Otel garsonu, odayı göstermek için bana eşlik etti: Oda, ikinci katta dar, küçük bir koridorun
sonundaydı. Otel garsonu bana kapıyı gösterdikten sonra tam merdivenlerden inecekti ki, bunca yıllık