Arthur-Conan-Doyle-Sherlock-Holmes-Kızıl-Soruşturma

görülüyordu. İşte bu yüzden herkes birbirinden korkuyor ve yüreğindekilerin hiçbirini dile getiremiyordu.
* * *
Güzel bir sabah, John Ferrier buğday tarlalarına gitmek için yola koyulacaktı ki, dış yani bahçe
kapısının mandalının tıkırtısını duydu. Kapının mandalını açanın kim olduğunu anlamak için pencereden
bakmasıyla orta yaşlı, iri yarı bir adamın patikadan geldiğini gördü. Yüreği ağzına geldi çünkü gelen,
liderleri Peter Young’un ta kendisiydi. Tüm benliğini korku sardı çünkü, böyle bir ziyaretin kendisi için
pek hayırlı olmayacağını biliyordu - Ferrier, Mormon liderini karşılamak için kapıya koştu. Young,
Ferrier’in selâmlarını soğuk bir şekilde karşıladı ve yüzünde ciddi bir ifadeyle oturma odasına kadar
Ferrier’i takip etti.
Kendine bir sandalye alıp çiftçiye sert bir ifadeyle, açık renk kirpiklerinin altından bakarak, “Ferrier
Kardeş” dedi, “Gerçek inananlar, seninle iyi dost oldular. Seni çölde açlıktan ölürken yanımıza aldık,
seninle yemeğimizi paylaşıp Seçilmiş vadiye sağ salim varmanı sağlayarak sana topraklarımızdan iyi bir
pay verdik ve bizim korumamız altında servetinin genişlemesine izin verdik. Öyle değil mi?”
“Öyle,” diye cevapladı John Ferrier.
“Tüm bunlara karşılık, senden tek bir isteğimiz vardı: o da, gerçek inancı benimsemen ve bu inancın
gerektirdiklerine her anlamda ayak uydurman. İsteğimizi yerine getireceğine söz verdin ama hakkında
söylenenler doğruysa, sen dininin gereklerini ihmâl ediyormuşsun.”
“Peki inancımı nasıl ihmâl ediyormuşum?” diye sordu Ferrier, itiraz edercesine ellerini havaya
kaldırarak. “Ortak bütçeye para mı ayırmadım? Tapınaktaki ayinlere mi katılmadım? Yoksa - ?”
“Karıların nerede?” diye sordu Young, çevresine bakınarak. “Çağır da onlara bir merhaba diyeyim.”
“Evlenmediğim doğru,” dedi Ferrier. “Ama çok az kadın vardı ve evlenmek için benden daha haklı
sebepleri olan birçok erkek vardı. Yalnız bir adam değilim: İsteklerime karşılık veren bir kızım var.”
“Seninle konuşmak istememin sebebi de kızın,” dedi Mormon’ların lideri. “Kızın, adeta bir Utah Çiçeği
olup çıktı ve bu topraklarda, yüksek bir konuma sahip pek çok insanın gözüne girdi.”
John Ferrier içinden bir ah çekti.
“Kızın hakkında inanmak istemeyeceğim haberler duydum - bir maceraya gönlünü kaptırdığı yolunda
haberler. Sanırım bunlar, çok konuşan insanların uydurması olmalı. Azizlik mertebesine ermiş Joseph
Smith’in kanunundaki on üçüncü kural nedir? ‘İnancı gerçek her genç kızın, seçilmişlerden biriyle
evlenmesi gerekir, eğer kız bir yabancıyla evlenirse, büyük bir günah işlemiş olur.’ Durum böyleyken,
kızın bu kuralı çiğnerse, kurala uyulmasını sağlamadığın için, cezalandırılman kaçınılmazdır.”
John Ferrier, hiç cevap vermedi, kamçısıyla sinirli bir şekilde oynuyordu.
“Bu noktadan yola çıkarak, tüm inancın sınanacak - Kutsal Dörtlü Meclisinin kararı budur. Kız, genç
olduğundan, ne saçı başı ağarmış biriyle evlenmesine izin veririz ne de onu seçme hakkından mahrum
bırakırız. Yaşlıların doğurmamış birçok genç karısı var ama gençlerimizin de kendilerine eş bulması
gerek. Stangerson’un bir oğlu var, Drebber’ın da bir oğlu var ve ikisi de kızını evlerine memnuniyetle
gelin olarak kabul ederler. Bırakalım da kızın, ikisinden birini kendine eş seçsin. Özellikle yakışıklı ve
zenginler, ayrıca inançları da sağlam. Buna ne dersin?”
Ferrier bir müddet, kaşları çatık bir halde sessiz kaldı.