pdf 2007-2021

2 7 Δεκεμβρίου 2018
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ολοΓραφία
ΟΙΚΙΠΑ για τη
διάβρωση ακτών
Μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση της ΟΙΚΙΠΑ για τη
διάβρωση των ακτών που έφερε στην επικαιρότητα η
πρόσφατη παρουσίαση, στην αίθουσα του ΤΕΕ Δ. Ελλάδας
της μελέτης για την αντιμετώπιση της διάβρωσης
των ακτών της Δυτικής Αχαΐας, αξίζει προσοχής. Μεταξύ
άλλων αναφέρεται: Η παρουσίαση έφερε και πάλι
στην επικαιρότητα ένα σοβαρό περιβαλλοντικό, κοινωνικό
και πολεοδομικό πρόβλημα, το οποίο παρότι
επιδεινώνεται, χρονίζει ανεπίτρεπτα ή αντιμετωπίζεται
αποσπασματικά ή εσφαλμένα.Ενδεικτικά αναφέρουμε
ότι σε κάποιες περιοχές, από το 1965 έως σήμερα, έχει
χαθεί πλάτος παραλίας μέχρι και 26 μέτρα, ενώ ο ποταμός
Πείρος, έχει χάσει εκβολές πλάτους 100 μέτρων.
Αιτίες, όπως η ίδια η μελέτη διαπιστώνει, οι “ανεξέλεγκτες
επιχώσεις”, άλλα έργα που “λειτουργούν ως
πρόβολοι”, “εξώστες ταβερνών”, “δρόμοι πάνω στον
αιγιαλό”, “κατακόρυφοι αναλημματικοί τοίχοι” “κακότεχνοι
πρόβολοι”. Επιπλέον, η κλιματική αλλαγή
επιδεινώνει την κατάσταση.
Οι θέσεις μας:
1. Τα μεγάλα ‘ΚΕΝΑ’. Αυτά είναι η περιοχή του Καλαμακίου
σε ότι αφορά το πεδίο ευθύνης της εν λόγω
μελέτης και προπαντός η ακτογραμμή μετά το Μονοδέντρι
και μέχρι τη Ροδινή. Δηλαδή το κύριο μέρος
του Δήμου Πατρέων, περιλαμβανομένου του Καστελλοκάμπου
και του Ρίου, όπου η διάβρωση είναι ορατή
και μεγάλη και μέχρι τον Ψαθόπουργο, δεν αποτελεί
αντικείμενο καμιάς μελέτης.
2. Η επιλογή της μελέτης της Δυτικής Αχαΐας στα λεγόμενα
“σκληρά” μέτρα : έξαλοι (πάνω από την επιφάνεια
της θάλασσας) τσιμεντένιοι κυματοθραύστες για
προστασία των ακτών σε μήκος χιλιομέτρων, και σε
άλλα σημεία τσιμεντένιοι ογκόλιθοι που θα κληθούν
να προστατεύσουν όχι μόνο νόμιμα κτίσματα αλλά και
τα τσιμεντένια κατασκευάσματα στη ξηρά.
3. Η εκκωφαντική απουσία παράλληλης πολεοδομικής
μελέτης των κτισμένων παραθαλάσσιων περιοχών,
όπου η ανοχή σε πολεοδομικά εγκλήματα όπως το
κτίσιμο στο αιγιαλό ή η κατασκευή δρόμων σε αυτόν
ή ακόμη και σε μπαζωμένη θάλασσα, μετατρέπει τις
“σκληρές’ λύσεις των ογκολίθων προστασίας σε μονόδρομο,
κάτι που όμως καταργεί την κολυμβητική αξία
της παραλίας.
Ζητούμε:
1. Την άμεση λήψη αποφάσεων για την κάλυψη τόσο
του κενού της Μελέτης που προαναφέραμε (Καλαμάκι)
όσο και πρωτίστως του κενού του θαλασσίου μετώπου
του μεγαλύτερου μέρους του Δήμου Πατρέων.
2. Τη άσκηση πίεσης προς κάθε κατεύθυνση, ιδίως
του Πολεμικού Ναυτικού, που επιμένει να επιτρέπει
“έξαλες” κατασκευές και μόνο, ώστε να υιοθετηθουν
πιο ευέλικτες και πιο φιλικές με το θαλάσσιο περιβάλλον
λύσεις αντί του “παντού τσιμεντένιες κατασκευές”
3. Τη λήψη μέτρων για την απελευθέρωση προς τη
θάλασσα σοβαρού μέρους των φερτών υλικών που
εγκλωβίζονται στα φράγματα, ως ουσιαστική και απόλυτα
ήπια αντιδιαβρωτική πολιτική.
4.Την απαγόρευση της λήψης των αμμοχάλικων από
τις κοίτες των ποταμών, που στερεί από τις θάλασσες
τα φέρτα υλικά των ποταμών , μια τακτική για την
οποία, η μελέτη δεν αναφέρει τίποτα!!
5.Την επιθεώρηση όλου του θαλασσίου μετώπου του
Δήμου Πατρέων με στόχο την διαπίστωση των καταστροφικών
για τον αιγιαλό επεμβάσεων (κτίσματα,
μάντρες, στηθαία, δρόμοι), ιδιωτών και Δήμων και την
θέση προτεραιοτήτων για τη σταδιακή άρση τους.
> Είναι ενθαρρυντικό ότι όλο και περισσότεροι φορείς
προτάσσουν, ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα
που θέτουν για άμεση αντιμετώπιση, το δημογραφικό.
Πιο πρόσφατη η παρέμβαση του ΣΕΒ, που στο
εβδομαδιαίο οικονομικό του δελτίο καταγράφει την
ανάγκη αλλαγών στη δημοσιονομική και μεταναστευτική
πολιτική, προκειμένου να αντιστραφεί ο δημογραφικός
μαρασμός της Ελλάδας. Ο ΣΕΒ εκτιμά ότι
εποικοδομητικό ρόλο για τη βελτίωση της κατάστασης
θα παίξει η μείωση του μη μισθολογικού κόστους και
του φορολογικού βάρους των οικογενειών, βελτιώσεις
στην προστασία της απασχόλησης των γυναικών
κατά τη διάρκεια της μητρότητας, η διευκόλυνση
της απασχόλησης των γυναικών μέσω της παροχής
καθολικής βρεφονηπιακής φροντίδας, φορολογικά
κίνητρα για επιστροφή Ελλήνων από το εξωτερικό και
μια στοχευμένη πολιτική προσέλκυσης μεταναστών με ειδικές δεξιότητες για τις ανάγκες κλάδων της οικονομίας που βρίσκονται σε
δυναμική τροχιά ανάπτυξης. Να σημειώσουμε ότι σημαντική παρέμβαση στο θέμα υπήρχε και στο πρόσφατο 21ο Forum Ανάπτυξης
με την εκδήλωση του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος και Υγείας του ΚΥ Χαλανδρίτσας (φωτο) με τις πολύ χρήσιμες εισηγήσεις
σημαντικών ομιλητών που έθεσαν τις βάσεις για να έχει ουσιαστική συνέχεια το θέμα.
Φτωχαίνουμε….
Σπύρος Δούκας (1928-2018)
Κηδεύτηκε χθες ένας ξεχωριστός συμπολίτης μας, ο επί δεκαετίες
εκδότης και ψυχή της εφημερίδας «Πελοπόννησος»
Σπύρος Δούκας. Οι δεκάδες αναφορές στην προσωπικότητά
του, που συνεχίζουν να γίνονται από φορείς της πόλης αλλά
και από κορυφαίους εκπροσώπους της χώρας, όπως του ΠτΔ
και πολλών άλλων, δείχνουν το μέγεθος της προσφοράς του
στον χώρο που δραστηριοποιήθηκε, τον περιφερειακό Τύπο,
στην Πάτρα αλλά και γενικότερα.
Για τη διαδρομή του αλλα και τις αναφορές στην απώλειά του
αφιερώνουμε σήμερα τη σελ. 5
Λίγες γραμμές θα προσθέσουμε εδώ για την προσωπική μας
εμπειρία, με ένα άνθρωπο που έτυχε να συνεργαστούμε για
μια μακρά περίοδο σε επίπεδο εκδοτών της Πάτρας, σε κάποια
θέματα που μας ένωναν, όπως για παράδειγμα οι δημοσιεύσεις
ισολογισμών των επιχειρήσεων.
Διέκρινες από την πρώτη στιγμή την φυσική ευγένεια του ανδρός.
Την απουσία έπαρσης που πιθανά θα «δικαιολογούσε»
η ιδιότητα του ως ο εκδότης μιας ιστορικής εφημερίδας. Την
εμπιστοσύνη που έδειχνε στους ανθρώπους που εκτιμούσε.
Με λίγα λόγια, αλλά και με τη σιωπή του πολλές φορές, έλεγε
και έδειχνε πολλά.
Όσα καταγράφονται στην πορεία της ζωής του, δείχνουν έναν
άνθρωπο του μέτρου και της προσφοράς. Δεν χρειάζεται άλλωστε
τίποτε άλλο ως απόδειξη, από τις σχέσεις που διατήρησε
με τους επί δεκαετίες συνεργάτες του στην εφημερίδα και
μετά την αποχώρησή του από την ιδιοκτησία και τη διεύθυνσή
της. Ο χαρακτηρισμός «άρχοντας» που όλοι ανεξαιρέτως αναφέρουν
για το πρόσωπό του, το πραγματικό πένθος τους για
την απώλειά του, μαρτυρούν το μεγαλείο του.
Είναι δίκαιο και πολύ σημαντικό ότι η εφημερίδα του (που
για χρόνια ήταν η «ψυχή» της) τα τελευταία χρόνια αλλά και
στην «φυγή» του από τα εγκόσμια, τον είχε δίπλα της και τον
αποχαιρετά όπως του αξίζει, με τιμές εν ενεργεία εκδότη της.
Είναι σημαντικό ότι όλα τα τοπικά και περιφερειακά ΜΜΕ
αντιμετωπίζουν την απώλειά του με περίσσευμα ευγένειας και
ειλικρινή λύπη. Και είναι σημαντικό που η τοπική κοινωνία
(το έδειξε και στην χθεσινή κηδεία του) δεν τον ξέχασε, επειδή
ίσως δεν της ήταν πλέον «χρήσιμος», έτσι όπως κατανοείται
πεζά ο όρος ιδίως στα εκδοτικά πράγματα.
Με την απώλεια του Σπύρου Δούκα τον τελευταίο μήνα του
2018, με την αντίστοιχα μεγάλη απώλεια του εκδότη και
Του Παναγιώτη Γιαλένιου
ιδρυτή της άλλης μεγάλης τοπικής εφημερίδας της «Γνώμης»
του αείμνηστου Χρήστου Χριστόπουλου τον πρώτο μήνα του
2018, αυτό το έτος μπορεί να χαρακτηριστεί πραγματικά ως
τέλος μιας εποχής στον τοπικό Τυπο.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συνέχεια, σε μια περίοδο που
περισσεύει η «βαρβαρότητα» και στο χώρο μας γενικά, η ιστορία
και η στάση των δύο μεγάλων απωλειών του 2018 στον
τοπικό Τύπο θα παραδειγματίσει και θα βοηθήσει στην πορεία
μας για το μέλλον.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αχαϊκής γης που από χθες δέχθηκε
και τον Σπύρο Δούκα στην αγκαλιά του. Θερμά συλλυπητήρια
στην οικογένειά του και στην ευρύτερη οικογένεια της
«Πελοποννήσου».
Γιώργος Γεροντίνης 1924-2018
Ο Δεκέμβριος εισήλθε και με μια άλλη σημαντική απώλεια
ενός ανθρώπου που υπηρέτησε τον τοπικό κυρίως Τύπο
από μια άλλη θέση. Αυτή της διανομής του. Του ιστορικού
εφημεριδοπώλη της Πάτρας, του Γιώργου Γεροντίνη.
Αξίζει που τις προηγούμενες ημέρες και η δική του «φυγή»
στα 94 του, έγινε πρωτοσέλιδο. Από τις εφημερίδες που
επιβίωσαν της κρίσης, γιατί τα χρόνια της ακμής του ήταν
πολλές περισσότερες, στην Πάτρα και στο «καλάθι» της διανομής
του κ. Γιώργου.
Τον γνώρισα ως πρωτοετής φοιτητής της Φαρμακευτικής, που
η ανάγκη της επιβίωσης με οδήγησε στον κόσμο των εφημεριδοπωλών
της νύχτας στην Πάτρα, ένας δρόμος που έγινε
η αφορμή να μπω στο χώρο του τύπου και δικαίωσε το στίχο
«εμείς γι’άλλού κινήσαμε για αλλού και αλλού η ζωή μας
πάει» όπως σχολιάζω και για ένα άλλο γεγονός σε άλλη σελίδα
σήμερα. Πρωταγωνιστούσε στο χώρο μαζί με αλλους σημαντικούς
τότε εφημεριδοπώλες, όπως τον Λάμπρο Μάλλιο και
τους αδελφούς Καπερώνη. Εκεί, στα γειτονικά πρακτορεία του
Πανόπουλου και του Παπαχρήστου στην Κολοκοτρώνη.
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος ήταν ο Γιώργος Γεροντίνης. Λιγομίλητος
και προσηλωμένος στο έργο του. Που άφησε τη δική
του ιστορία στον Τύπο σε μια μακρά περίοδο που η διανομή
του ήταν κορυφαίο λειτούργημα. Και που όπως μαθαίνουμε
και εκ των υστέρων, γιατί ο ίδιος δεν μιλούσε ποτέ για τον
εαυτό του, έγραψε και ιστορία εκεί στη δεκαετία του ’50 και
στα αθλητικά πράγματα της πόλης, ως μαραθωνοδρόμος και
δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Αιωνία του η μνήμη.