pobierz - Nestor - Czasopismo artystyczne

Heraldyka Nieznany projekt wydania Korony polskiej
Działo się na posiedzeniu Rady Obywatelskiej
Województwa Sandomierskiego w Radomiu.
Rada Obywatelska Województwa Sandomierskiego.
Do Szanownego Senatu Królestwa Polskiego
Gdy używanie prerogatyw, ustawami krajowymi
szlachcie polskiej zapewnionych, zależy na
udowodnieniu stanu szlachcica polskiego, według
dawnych w tej mierze praw polskich.
Gdy nieporządnie po większej części utrzymywane
archiwa dawne i czasu siłą niszczone, coraz
większe mnożą trudności obywatelom w udowadnianiu
stanu szlachectwa, gdy nadto po różnych
województwach mieszkający jednej rodziny członki,
muszą w każdym województwie w szczególności
dowody swoje pokładać, aby zatem i teraźniejsze
trudności usunąć, i nadal porządek przyzwoity zapewnić,
Rada Obywatelska Województwa Sandomierskiego
widzi swym obowiązkiem przedstawić
szanownemu senatowi środki następujące:
1. Aby herbarz Kaspra Niesieckiego pod tytułem
Korona polska za wiarygodny od zeszłych rządów
uznany, z powodu jego rzadkości, został
przedrukowany.
2. Aby w tomie dodatkowym umieszczone były
rodziny tej szlachty, która po ukończeniu wspomnianego
dzieła, nobilitacje otrzymała.
3. Aby wezwane były te rodziny wszystkie, których
wywód rodu Niesiecki w swoim dziele umieścił,
do zapełnienia dowodami tego czasu, jaki od
wydania pierwszego upłynął, co łatwo da się
uskutecznić, gdy Kommissje Wojewódzkie będą
wezwane do uporządkowania i złożenia Radzie
akt legitymacyjnych, przez Rząd Austriacki sformowanych.
4. Aby szanowny Senat Królestwa Polskiego upoważnił
Rady Obywatelskie, do których rozpoznawanie
stanu szlachectwa z prawa należy, do
wyznaczenia na czas pewny, w którym prawo
stemplowe do tej czynności zawieszonym by
było, spośród siebie delegacji, które by wywody
udowodnione Redakcji Herbarza przesyłały.
Aby zaś nabycie będącego w mowie dzieła
ułatwić, mogliby być wezwani wszyscy drukarze
Królestwa do dania deklaracji stosownych, i który
najkorzystniejsze warunki poda, temu drukowania
wolność udzieloną będzie.
Skarb Publiczny zastąpiwszy pierwsze
druku i redakcji koszta, z prenumeraty miałby one
zwrócone.
Tym sposobem zapewnioną byłaby sposobność
każdemu udowodnienia stanu, który do szczególnych
prerogatyw przypuszczony będąc, przez
ustawy krajowe, podobnej ze strony Rządu pomocy,
oczekiwać ma prawo.
Stanisław Odrowąż Pieniążek Prezes 21
Adolf Popiel 22
Spirydion Rohoziński 23
(...) 24
Fr[anciszek] Podkański 25
Tomasz Mikułowski 26
Konstanty Świdziński 27
21. Stanisław Pieniążek herbu Odrowąż (1760-1840),
prawnik, poeta, poseł na sejmy Królestwa Polskiego,
był prezesem Rady Obywatelskiej województwa
sandomierskiego, wylegitymowany w Królestwie
Polskim w 1837 r.; zob. E. Rabowicz, Pieniążek Stanisław,
[w:] PSB, t. XXVI, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź
1981, s. 111-113; E. Sęczys, op.
cit., s. 520.
22. Może to być Adolf Popiel herbu Sulima, wylegitymowany
w Galicji w 1804 r., syn Kacpra chorążego wiślickiego;
zob. S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty
polskiej, t. XIV, Warszawa 1917, s. 244.
23. Spirydion Rohoziński herbu Leliwa, radca województwa
sandomierskiego 1825, dziedzic dóbr Gorzyczan
i Domaradzic w powiecie sandomierskim, wylegitymowany
w Cesarstwie Rosyjskim w 1837 r., zaś
w Królestwie Polskim 1839 r.; zob. S. Uruski, op. cit.,
t. XV, Warszawa 1931, s. 226; E. Sęczys, op. cit.,
s. 580.
24. Podpis nieczytelny, może Stanisława Niesłuchowskiego
herbu Nieczuja, syna Jana, wylegitymowanego
w Królestwie Polskim w 1848 r.; zob. S. Uruski,
op. cit., t. XII, Warszawa 1915, s. 124; E. Sęczys op.
cit., s. 474.
25. Franciszek Podkański herbu Brochwicz II, był synem
Antoniego podkomorzego sandomierskiego, został
wylegitymowany w Królestwie Polskim w 1837 r.;
zob. E. Sęczys, op. cit., s. 543.
26. Tomasz Mikułowski herbu Drzewica, dziedzic Wielogóry,
sędzia pokoju radomski 1813, radca Towarzystwa
Kredytowego 1830, wylegitymowany w Królestwie
Polskim w 1837 r.; zob. S. Uruski, op. cit., t.
XI, Warszawa 1914, s. 62-63; E. Sęczys, op. cit., s.
439.
27. Konstanty Świdziński herbu Półkozic (1793-1855),
brał udział w sejmikach ziemi opoczyńskiej, w 1822 r.
został marszałkiem sejmiku opoczyńskiego, w 1826
r. poseł ziemi szydłowieckiej na sejm w Warszawie,
w 1830 r. sprawował na nim godność komisarza Ko-