pobierz - Nestor - Czasopismo artystyczne

Recenzja Poezja - Marzena M. Podkościelna
żadnym tam ślepym ajodem, że jego geniusz nie
mógł wyłonić się z niebytu, a przypisywanie autorstwa
„Iliady” i „Odysei” kilku autorom jest pomyłką.
W swoich licznych podróżach do Grecji i lekturach,
Wiesława Wierzchowska śledziła jego losy.
Podążała geograficznymi i mentalnymi śladami
Homera. Tak przekonująco opowiadała o swoich
fascynacjach, że uwierzyłam jej, że „Rozmowy Homera”
nie są „napisane”, ale - tak jak dowiadujemy
się ze strony tytułowej książki - „zapisane” przez
Wiesławę Wierzchowską. Wyobrażałam sobie,
jak ubrana w zwiewne peplos z gracją przeciska
się przez skały na wyspie Lesbos, jak przywiera
do marmurowych kolumn we dworze Kirke czy pomyka
grzbietem wzgórz na Gozo, śledząc swojego
bohatera. Jak z wprawą zapełnia tabliczki fenickimi
znakami (a może wybrałaby dawne pismo Kreteńczyków?),
utrwalając rozmowy Homera z przyjacielem
Patroklosem, żeglarzem Steleneolesem
czy nimfą Tulią.
Po takim spotkaniu z Homerem aż chce się
powrócić do dawno zaniechanych lektur. „Iliada”
i „Odyseja” to naprawdę lektury na nasze czasy.
Elżbieta Szadura-Urbańska
Wiesława Wierzchowska, Rozmowy Homera,
Wydawnictwo: Agencja Reklamowa KUBA,
Warszawa 2012.
Marzena M. Podkościelna
nie rób tego więcej
obiecaj. zaczęliśmy się od imion
i mokrej wiosny. nic nie wskazywało, że tak przeciągnie
się
do końca sezonu. ten chłód spłaszczał światło i najtrudniejsze
nie przyszło nam do głowy, że stanie się samo
napoczęte.
nie możemy dalej iść razem - to są obrzeża
kapelusza; nie szukaj we mnie
kobiety.
wiatr
był wszędzie.
miętowo-rumiankowy. pachniały nim włosy.
mój mężczyzna miał silne ramiona
i motor. stąd podróże w daleką przestrzeń; do teraz
słyszę gwałtowność rzeki i ptaki kołujące nad nami.
stoję w oknie. sikorki
nie zwracają na mnie uwagi. bratu powiedzieć mogę
jedynie
o smutku, bo o tej porze namiętność
jest rysą, zmarszczką.
***
**
chciałabym żeby drzwi były nadal otwarte
a w oknach landrynkowe światło
fajansowego żyrandola
drzwi powinny być otwarte wtedy dobrze się wraca
bo przecież do domu się wraca
jeśli się wychodzi
*
sama dla siebie jest pułapką
czarna i biała fotografia płaska i śliska
kradnie z rąk namacalne