pobierz - Nestor - Czasopismo artystyczne

Sonet polski Syriuszki Stanisława Bojarczuka - model inkrustowany
Wskazuje na to aluzja literacka: „Mistrzu! Ratuj,
giniemy!”. To niemalże dosłowne przywołanie
słów ewangelisty Łukasza. 17
W sonetach Bojarczuka odnajdujemy
również elementy poetyki renesansowej, m.in.
nagromadzenie biblizmów i mitologizmów. W zakresie
nawiązań mitologicznych, poeta przejawia
upodobanie do motywu Lety - rzeki zapomnienia.
W dyptyku sonetowym Do wieku dziewiętnastego
odnajdujemy metaforę: „wkrótce runie do
Lety, gdzie śmierć życie przerwie”. Motyw Lety
ma wydźwięk zdecydowanie negatywny - to, co
piękne, zostanie zapomniane. W utworze Do
sonetu podmiot liryczny wyraża pragnienie, by
skonstruować z sonetów latarnię i obawia się,
żeby:
przy pewnej, ciemnej nocy, bez gwiazd i miesiąca,
nie wpadła czasem w Letę, zapomnienia rzekę.
(Do sonetu)
W Syriuszce W Zaduszki pojawia się motyw
Lety: „szedł grążyć swe rozpacze w skarczemnianej
Lecie”. Bojarczuk nie sięga tak chętnie do toposów
testamentowych, jak do mitologii. Co istotne,
poeta nie wybiera motywów bliskich literaturze
ludowej (Matka Boska), lecz reinterpretuje Mękę
Pańską. Wchodzącemu do miasta… to sonet,
w którym przytacza się koleje losu Jezusa Chrystusa
od wjazdu do Jerozolimy, kiedy był witany
przez lud gałązkami palmowymi, po śmierć na
krzyżu. Nieprzypadkowe wyakcentowanie kolejnych
etapów historii pozwala autorowi wyzyskać
zmienność fortuny.
Na kreację podmiotu lirycznego w poezji
Bojarczuka wpływa osobowość samego twórcy.
Podmiot liryczny sonetów krasnostawskiego poety
mówi o sobie jako o władcy przyrody. Manifestuje
swoją siłę:
17. „Wtedy spadł gwałtowny wicher na jezioro, tak, fale
ich zalewały i byli w niebezpieczeństwie. Przystąpili
więc do Niego obudzili go, wołając: >>Mistrzu, Mistrzu,
giniemy!