Editorial - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

„habe als fröhliche Feldlerche aus der Wesermarsch auf meine eigene Weise gesungen“ – GERDES
Wer sik so ’n beten utkennt in de plattdüütsche Literatur, kennt de Naam
Alma Rogge. Se is ja sotoseggen ne „Hiesige“, eene ut us Kuntrei hier.
1894 is se up ’n Buurnhoff bi Rodenkarken in de Wesermarsch up de
Welt kaamen, war se tosamen mit ehre twee öller Bröörs upwussen is
un ne muie Kinnertied verbrocht hett. Na de Schooltied hebbt ehre
Öllern se mit 17 Jahrn up ’n Deerns-Internat na Bad Kreuznach schickt,
war se noch wat för ehre Utbildung as höögere Buurndeern doon schull.
Up dat Internat schreev Alma Rogge ehre ersten Riemels un Geschichten
un drööm darvan, Dichterin to warn. Un dar hett se ok ehre beste
Frünndin Hanna Wisser ut Ollnborg kennenlernt mit de se ehr Lääwen
lang verbunnen bleev. De Vader van Hanna, de berühmt „Märchenprofessor“
un plattdüütsche Märchensammler Wilhelm Wisser hett ehr
domals tosnackt, doch mal ’n plattdüütsch Theaderstück to schrieven:
„Du kannst dat“, sä he to ehr, dar weer se man nett 18 Jahr olt.
Se hett dat denn versöcht, un Wilhelm Wisser har recht .. se kunn dat!
„Up de Freete“ heet dat Sück, dat darbi rutsurt is. 1916 is dat Lustspääl
up de Dörpsbühn van Rodenkarken mit so ’n groot Erfolg upföhrt
warn, dat sogar de Nedderdüütsche Bühne Hamburg, de sik laterhen
„Ohnsorg-Theader“ nöömen de, darvan hört un dat Stück in ehrn
Späälplan övernahmen hett.
Na disse Erfolg wull Alma Rogge dat nu weeten: se wull studeern un
denn Dichterin warn, so harr se sik dat in ’n Kopp sett. Dat weer nu
wiss nich eenfach för ne Buurndeern ut de Wesermarsch, dat dör to
setten, doch ehre Öllern hebbt denn gottloff ’n Insehn mit ehr hat: ut
Alma ward ja woll doch keene düchtige Buurnfro mehr, hebbt se sik
woll seggt. Also drüss se erstmal Abitur namaaken un denn studeern.
1919 is se na Göttingen up de Universität gahn, darna hett se noch de
Unis in Berlin, München un Hamburg besöcht, um Literatur, Philosophie,
Kunstgeschichte un Nedderdüütsch to studeern. Nebenbi hett
se wiederhen plattdüütsche Theaderstücke schreeven, för de se vääl
Bifall kreegen hett, so to ’n Bispill dat Lustspääl „De Vergantschooster“,
dat 1921 in Tüschenahn in ’t „Ammerländer Buurnhuus“ upföhrt
warn is.
Na ehre Doktorarbeid hett se 1926 bi de Zeitschrift „Niedersachsen“
in Bremen dat Leit övernahmen. Ok hier hett se neben ehr Arbeid as
Redakteurin noch mennig plattdüütsche Geschichten un Stücke
schreeven, to ’n Bispill dat Schauspääl „In de Möhl“, för dat se 1930 ’n
Literaturpries kreegen hett.
27