Editorial - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

Mit Reutern in de ole Residenz – RÖMMER
Goorn. Is je smuck, de dore Strelitzie. Also, de Obend weur fein. Un de
neegste Dag ok. Dor keum ok de Kultusminister doch warrafdig mit
Geld in’t Gepäck un hett recht wat verdeelt. Un hett de Sellschop löövt.
To Recht! Un wi drepen uns in de Aula vun dat Carolinum, eenen wunnerhübschen
Sool boben in de School. Dor also seten wi un heuren –
so as dat bi de vun Reuter begäng is – eenen Vördrag no den annern.
De eersten beiden Referenten Dr. Helge Bei der Wieden ut Bückeburg
un Prof. Dr. Gerhard Schmidt-Henkel weurn krank worrn. Dat hebbt
dinn Krischan Bunners un Hartwig Suhrbier vörleest. Dat güng üm ‚Was
war Mecklenburg-Strelitz? Die Geschichte eines kleinen Landes‘ un
‚Fritz Reuters Spätwerk Dörchläuchting: Neustrelitzer und Neubrandenburger
Geschichten. – Was macht Reuters Text zu einem literarischen
Kunstwerk?‘ No de eerst Paus hett Werner Völschow ut ‚Dörchläuchting‘
vördrogen un dat weur een Gedicht, – ok winn’t gor keen is! Vör
de Middagspaus wöör öber ‚Jüdische Figuren im Werk Fritz Reuters‘
vun Mathias Kobi – wat een Student is – sproken, Dr. Axel Lubinski ut
Cammin reed öber ‚Die Amerika-Auswanderung aus Mecklenburg-
Strelitz während des 19. Jahrhunderts‘.
Achter dissen Vördrag güng dat in de Mensa, wo se wat mit un ohn
Fleesch för uns prootstellt harrn. Un wieder mit Hartwig Suhrbier, de
wat öber ‚Daniel Sanders und das Niederdeutsche‘ un Cornelia Nenz,
de wat öber ‚Mit Reuter zum Erfolg. Neustrelitzer Reuter-Interpreten‘
vördrägen dän.
Leider geev dat nie nich een Diskussion öber de lütten Vördrääg. Harr
sik lohnt.
Man so’n Dag is lang! Dor keumen noch Kinner, de scheef un seut singen
dän, Gedichten opseggt un uns alltohoop veel Spoß mookt hebbt.
Dinn keumen noch twee Vördrääg vun Prof. Dr. Jürgen Hein un Matthias
Wolf öber Adolf Glaßbrenner un eenen Theoterschandol, wo Reuter
ingrepen harr.
All de Vördrääg ward wi je in dat Book finnen, wat uns neegst Johr in de
Hand drückt ward. So mutt ik dor nu nich lang un breed öber hebben.
Vun den scheunen Aula-Sool güng dat dinn röber no dat Park-Hotel,
wo de meersten Macker ehr Bett harrn. Un dor schull dat een Buffet
geben un vörher wull Torsten Harder öber een Musical vertellen, wat
he öber ‚Dörchläuchting‘ schrifft. Man, he harr noch nich recht wat
schreben un ok noch nich recht wat komponeert. Un sien Cello weur
35