Editorial - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

RÖMMER – Mit Reutern in de ole Residenz
ok kaputt. So geev dat doch eenen recht kaputten Indruck! Ober dat
Eten weur allerbest. Un dor kannst du di je denn mit trösten!
Sünndag weur nu Kantate, de Singesünndag. Un in de Stadtkark wöör
een Plattdüütschen Gottesdeenst fiert. Koold as Hund weur dat binnen
in. Du hest di dor bald wat opsackt. De Chor süng op Geel.
Dat Lederblatt, vun Paster em. Christian Voß tohoopstellt, bröch allerlei
snooksche Sprookbiller. Ok dat Bekenntnis vun de Globen weur
vun em sülbens glöövt. Ik ober kunn dor nich recht wat vun glöven un
hool dat för een ‚theologische Katastrophe‘. Man, dat marken de meersten
nich so dull.
Ok de Predigt, de uns Paster em. Arnold Zarft ut Niegenstrelitz holen
dä, weur mehr Ton as Inhalt. He dunner un bölk vun de Kanzel, de je
heel un deel eenzig lett as so’n Fohrstohl an een Hochhuus. Ik teuv de
ganze Tied, wat he bi dat Gebölk opfeuhr no’n Himmel oder dolfeuhr
no dat Dodenriek. Platz noog harr he hatt!
Nee, winn dat dat is, wat op Steeg bi de plattdüütschen Presters gellt,
dinn schall mi dat mol verlangen!
Ja, nu bün ik ok al meist toenn: Wi hebbt an’t Enn noch’n feinen Stadtrundgang
mookt. Un op’t Letzt heff ik mit mien Frünnen noch allerbest
Middag hatt. In de Orangerie, wo dat allens anfüng.
36