Vurderingsveiledning med teksteksempel

kulturkrins. Folk skriv sinte kronikkar i Klassekampen om amerikansk kulturimperialisme,og hijab er i auga til mange blitt det verste symbol på undertrykking. Debatten ermangfaldig og Noreg er mangfaldig. På trening i den lokale karateklubben treff du kanskjenokre jenter frå Libanon med tildekka hår. Og broren din går kanskje på fast kveldskurs iindisk dans, med ein instruktør frå Mumbai. Nede på hjørnet driv kanskje kurdaraneAhmed og Jamal eit gatekjøken med mange forskjellige rettar, og på fest heime hjåarbeidsinnvandraren Aleksander frå Murmansk får du kan hende prøva å drikka noko hanhar tatt med frå heimlandet. Alt dette handlar om kulturmøte. Og i stor grad vellukkakulturmøte. For er det ikkje vellukka når ulike menneske frå ulike kulturar kjem saman oggjer noko med felles forståing og respekt? Eller er det eit trugsmål mot vår kultur? Dennorske kulturen?Om ein på førehand har haldningar som stimulerar til frykt mot det ukjente, vil detunekteleg vera vanskeleg å forholda seg til menneske frå andre kulturar. Det er eiutfordring for det fleirkulturelle samfunnet at det fins menneske med sterke fordommar.Det er ei utfordring for det fleirkulturelle samfunnet at folk ikkje klarar å ta inn over segforskjellen mellom dei ulike kulturane, og såleis vel å lita på overforenklaforklaringar og stigmatiserande merkelappar. Men ikkje desto mindre vil det vera sværtviktig å ikkje utelukkande motarbeida dei kreftene som har fordommar mot det ukjente.Også desse menneska må møtast med respekt og samtale, på same måte som ein møternye menneske frå andre kulturar med det same. Vegen til eit meir harmonisk samfunn gårnettopp gjennom respekt og samtale. Respekt vil ikkje seia det same som toleranse. Ogdet er eit sentralt poeng. Ein godtar ikkje automatisk alle verdiar og haldningar ein møterhjå andre menneske, men ein må samstundes respektera og i det minste forstå at desseverdiane og haldningane eksisterar. Det er berre gjennom dialog ein kan forsøka åmotverka desse haldningane ein eventuelt er negativ til, og det er berre slik ein kankomma til ei felles forståing som gagnar fellesskapet og sameksistensen.Kunnskapsmangel har etter mitt syn alltid vore det største trugsmålet mot eitvellukka kulturfellesskap. Kunnskapsmangel er grunnlaget for mangel på forståing, nokosom igjen avlar negative verdiar som mangel på respekt, fordommar og i enkelte tilfelleoftast grunnlaust – hat. Om ein ikkje har kjennskap til korleis andre menneske lever ogtenkjer, kan ein heller ikkje gjera seg opp ei gjennomtenkt og velfundert meining om deirakultur. Og å praktisk agera overfor andre menneske med eit slikt spinkelt grunnlag, bør115