Vurderingsveiledning med teksteksempel

menneske sin natur å sjanse på noko i livet. Her kjem han med dømer som sikkerheit itrafikken, og andre små og heilt vanlege situasjonar i ein vanleg kvardag. Altså vil detfinst forskjellege gradar av risikable situasjonar, der folk på forskjellege måtar set segsjølv i ein risk, for å oppleve ein form for spenning. Dei sit igjen med ei kjensle avfullkommenskap over eit fullført oppdrag. Men så lenge der er farar knyte til deiforskjellege hendingane, vil det også vere kritikk og åtvaringar mot dei. Skribententrekkjer også fram at ekstremsportsutøvarar kjenner godt til dei farane som truar bakneste sving, der dei klamrar seg til ein åskam, hiv seg utfor ei klippe eller plaskar nedoverei stri elv i kano. Desse erfaringane bringar for det fyrste kunnskap vidare, noko somauke sikkerheita. Utøvarane veit i tillegg godt kva dei går til, og legg ikkje skulda på andreenn seg sjølv viss dei kjem ut for eit uhell. Til sist legg skribenten vekt på at vi samtidigikkje må gløyme vår eiga sikkerheit, og at ein må ta rådgjerder.Erlend Sande set her ekstremsport i eit nytt perspektiv, der han poengterer korviktig dei forskjellege sportsgreinene er for utøvarane. Det å setje seg sjølv i ein risikabelposisjon, vil nødvendigvis skape eit adrenalinkick av store dimensjonar. Sande fortel omJarle Trå, nordmannen som overvant kampen mot Mount Everest, og har her for - ogmotargument for valet Jarle Trå tok; Trå manglar no tær, og utset seg for ufatteleg mangefarar, men vant samtidig ei rik erfaring og eit unikt eventyr. Men eg tykkjer hanargumenterer litt tafatt for seg når han vil trekkje fram dømer frå folk sin generellekvardag, med situasjonar som kan samanliknas med å ta små og store sjansar. Hannemner motorsyklar, som har ein betydeleg høgare fare for sjåføren enn i ein bil i eitsamanstøyt. Der nemner han også bruk av sykkel og båt. Han har i og for seg et godtpoeng i at vi søker farar både ubevisst og bevisst, og i mange slags dagligdagse ting, menved å setje desse tinga opp mot å stige opp på eit 8000 meter høgt livsfarleg fjell, utanoksygen, mistar han litt av utgangspunktet. Artikkelen held seg saklig, og tek medforskjellege meiningar og fleire sider ved ein sak, og kjem derfor fram som truverdig, oggjer at lesaren kan ta bodskapen i teksten til seg og sjå det med nye auge. Heldigvis leggSande vekt på i slutten av artikkelen, at ein ikkje skal handle uforsiktig og utaktsamt; einfin og svert viktig avrunding på denne saka.Sjølv om artikkelen vart avslutta på ein slik måte, ser eg skeptisk på korleisekstremsport omtalast så uskuldig på, då eg sjølv ikkje ser dei same nytteverdegeoppnåinga i farlege eventyr som mange andre kanskje gjer. Eg kan skjøne atekstremsport og dei argumenta som har blitt greidd ut om i teksten, for mange er ein del160