Vurderingsveiledning med teksteksempel

av verkelegheita, og at spenning er ein del av liva deira. Men i likskap med mange avavisredaktørane som uttalar seg om Jarle Trå sin ferd over verdas farlegaste fjell, seier egmeg samd i at opplegget var svært egoistisk og uansvarleg. Ikkje berre var mannen fultklar over alle dei farar det bringar med seg å klatre til toppen av et fjell som MountEverest. At dei som døyr på si ferd opp mot toppen blir sitjande fast og kanskje aldri kjemned frå den iskalde fjellveggen, er nok ein kjent sak. At veldig mange av dei som prøverseg på denne ferda ikkje klarer den, veit han nok også. Likevel prøvde han.Ekstremsportsutøvarar som han, veit nett det same, i situasjonar dei har gitt seg ut på.Alle risikerar sitt eiget liv, til ære for eit eventyr dei aldri vil gløyme. Men bak alle dessemenn og kvinner, sit ein livredd familie, vener, kjærestar og menneske som bryr seg omdei, utan å vite kva framtida bringar. Om ein driv med ekstremsport set ein seg sjølv fyrst,utan å vise medkjensleg med dei som er livredde for deira liv og helse. At nokon måkomme å hente dei om dei hamnar i trøbbel, er i fyrste omgang ikkje hovudsaka. Mangerisikosportar har frivillige og lærde redningsmenn til berging. Der må eg likevel poengtereat ikkje alle greiner har frivillige, og at sjukehushelikopter, redningsmannskap ogleiteaksjonar mange gonger må involverast i ein slik sak. Då har det altså komme til eitpunkt kor ikkje berre utøvaren er i fare, men han eller ho har prestert å trekkje med segfleire inn i same suppa.Vi menneske innehar dessutan eit alt for høgt utvikla intellekt og intelligens til ateg ser nytta i å kaste seg ut i alle dei farar som måtte by seg fram. I Artikkelen snakkastdet om at den som inkje våger, inkje vinner. Det eg tykkjer manglar er likevel deiutfordringane vi støyter på kvar dag; ikkje dei fysiske, men dei medmenneskelige, deipolitiske, dei økonomiske, dei familiære og så vidare. Om du berre føler ein rus av åhoppe ut av eit fullt fungerande fly frå ei høgde på mange tusen fot, har du ikkje opplevdden spenninga som oppstår mellom to menneske i eit kjærleiksaugneblikk, intensiteten iein krangel, eventyret i å stifte familie eller gleda i å hjelpe ein ven i nød. Kanskjedømmer eg på same måte som mange andre. Vi som står utan erfaringar frå dei kjenslaein sit igjen med etter eit slikt eventyr. Men for meg er kvart enkelt menneske for mykjeverd til at eg kan sjå nytta i å risikere alt ein har å leve for, for nokre sekundar med blodsom pumpar fult av adrenalin. Det kan i mange tilfelle gå riktig galt. Igjen sit ein familieutan sitt barn, ei kvinne utan ein mann og eit barn utan ein far eller ei mor.Rett nok går det sjølvsagt bra i mange av tilfella, men eg liker ikkje tanken på atnokon tek denne risikoen. Du kan sitje heile studietida di og håpe naivt på at du ror deg161