Strategische sturing?

Strategische sturing? Implementatiestrategieën van het ministerie van OCW
Het gevolg is dat beleidsuitvoering zowel vorm kan krijgen via planmatige processen, waarbij
beleidsplannen het uitgangspunt vormen en doelen worden vastgesteld. Het kan tevens vorm
krijgen via meer emergente processen, waarbij beleid, doelen en uitvoering als het ware ‘ontdekt’
worden. Hoogstens worden kaders gesteld, waarbinnen andere partijen dan al dan niet
met elkaar beleidsdoelen vinden.
Soorten implementatie
Op basis van het voorgaande kunnen we stellen dat beleidsimplementatie twee cruciale aspecten
kent:
1. Het primaat ligt bij beleidsmakers en de uitvoering wordt top down gestuurd, of het
primaat ligt bij uitvoerders en de uitvoering vindt bottom up plaats.
2. Het proces van implementatie krijgt via schematische, geplande processen vorm, dan
wel via meer emergente processen met ruimte voor leren en ontdekken.
Deze kenmerken zijn gebruikt om in tabel 1 (pagina 15) vier soorten implementatie te onderscheiden:
- Bij hiërarchische implementatie stelt het ministerie een plan vast en die voert ze top
down via regels en toezicht uit.
- Bij decentrale implementatie stelt het ministerie de kaders vast, vooral in de vorm van
resultaten, en laat ze de uitvoering over aan het veld.
- Bij participatieve implementatie krijgt de uitvoering via het veld en ‘bottom up’ processen
gestalte, maar is er een duidelijk plan.
- Bij interactieve implementatie proberen ministerie en andere partijen via wederzijdse
aanpassing tot doelen en uitvoering te komen.
Deze soorten gebruiken we verderop in dit hoofdstuk om uitvoeringsmechanismen te onderscheiden
wanneer we dieper ingaan op hoe implementatiestrategieën gestalte kunnen krijgen.
In de hoofdstukken 3-5 gebruiken we deze soorten om de geanalyseerde cases te duiden. In
het slothoofdstuk gebruiken we ze om conclusies te trekken en aanbevelingen te doen.
15