: I J ' " E

Dewatî dibê, ku şikilê Qeymez
Dane rojnamê, çawa ku pêşvan.
Lê Xeybo wira ten digirije,
Bi kenê ekis beşevetên qîl,
Tûka wiye bi kîn û kêm tije
Dilewitîne rengê berfa çîl.
O, ela neke, ji dest bihata,
Wê sepekira rûyê vê roja rind,
Ku birq neketa van der û besta,
Şa nebya awa mexulqetê gund.
***
Zarotiya me çû riya "hatê-hatê".
Raqetya mîna karek xezal,
îda peyketin betale, badê,
Çiqas jî herî semt û fesal.
Zarotî diçe, dewsê dimîne
Birîna birya nav me û dil,
U bîrî çiqas dil dikenîne,
Aqa kûr dibe ew kenc û kul.
Mekeve bîrya, bêkarin bîrî,
Hilde tifala xweye tiberk,
Li ser kevçika dilê xwe birîn
Mîna melhemê bigvêşe berk.
Bi heyr û hewas jêra qiseke
Henek-hikyata emir bêsûc,
Pirs û pirsyarê delalê sehke,
Vexwe şerbeta kenê wê tûnc.
Paşê tetikê wê bigire û here,
Bigere kevî-kenarê şîn,
Şiroke - çira beqê diqure,
Çira cewajîr dike xuşîn.
Tevî tifalê biçine kariya,
Baq bike gul û kulîlkê reng,
121