: I J ' " E

Ku kelbê wan dir derdiket,
Û mê danî peza malê...
Dikenyan, ku Tosnê Ûrşan
Meta xwera gotye "xatî",
"Qolincî bûye bizina wan
Bikuloçênehilatî"...
***
Naha, wextê qişa sipî
Xwe avîtye nav porê min,
Mîna porê reş û spî
Tev rabûne fikarê min:
Kîne bextewarê dinê?-
Ew kesîvê xwey eşq û ken?
Yanê yê xiznêda xinê -
Dême mirûz, dile bi fen?...
...Her yek bi tişkî hisrete,
Her yek tişkî dicedîne,
Lê hisreta min erhede
Padşatî û pere nîne.
Ez seba wê dikim ax - wax,
Çi ku wede xwera birye,
Zid ji gelek saxêd alçax-
Min mukurya mirya kirye,
Bîra ewan rehmetiyê gund -
Neferê vê poêma min:
Meta Zeytûn, apê Zavit,
îsa û Reşîtê Momin,
Bîra Hemîd, bîra Medet,
Xata xalojn, xalê Wezîr,
Xatiya Seyrê û Kida met,
Kekê Nevo, iKamilê Kzîr. . . .
Lê naxazim hela, feqet,
Herim miskenê mirinê.
Tişt hene, ku bi dil û ced
Jê hiz dikim rû vê dinê.
282